zasady gry baseball. Celem gry w baseball jest zwycięstwo poprzez zdobycie większej ilości punktów (obiegów) od przeciwnej drużyny. Każdy mecz trwa w zależności od kategorii wiekowej sześć lub dziewięć rund (ang.innings), każda runda ma dwie połowy.

Jedyna w regionieDrużyna Baseballowa Paweł Mieńko 351 Zasady Gry 2021-09-28 2369 530 18 Są różne formy pomocy pedagogicznych czy to w formie postów czy też chyba najbardziej z najpopularniejszych są te w formie filmików, tutoriali itp. Tu z pomocą idzię nam kanał "Baseball i inne historie" na youtube z swoim filmikiem

^{Inne koszykówka zasady określają, że w tak zwanej „trumnie” nie można przebywać dłużej niż 3 sekundy (bez piłki, albo mając piłkę i nie podając, bądź nie oddając w tym okresie żadnego rzutu). Poza tym istotny jest też błąd ośmiu sekund. Polega on na tym, że w tym czasie drużyna posiadająca piłkę musi przenieść}

Baseball to dyscyplina, która w Polsce nie jest zbytnio znana. Wynika to z wielu czynników. Przede wszystkim w naszym kraju nie ma zbyt wielu klubów, które zajmowałyby się tym właśnie sportem, a to rzecz jasna wpływa negatywnie na propagowanie tej dyscypliny sportowej. Poza tym żadna z najpoważniejszych telewizji nie transmituje meczów baseballa. Wskutek tego mało ludzi zna się na tym sporcie i dokładnie wie, na czym polegają zasady gry w baseball. Postanowiliśmy w tym krótkim artykule przybliżyć najważniejsze przepisy tej gry. Jak się łatwo domyślić, rywalizujące ze sobą drużyny chcą przede wszystkim zdobyć jak najwięcej punktów, aby wygrać mecz. Dane spotkanie baseballa trwa sześć lub dziewięć rund zwanych inningsami. Jest to oczywiście zależne od danych rozgrywek i kategorii wiekowej. Poza tym każda runda ma dokładnie dwie połowy. Z jakich faz składają się te połowy? W jednej z nich dana ekipa atakuje i stara się zdobyć punkty. Robi to do momentu, kiedy trzech jej zawodników nie zostanie wyautowanych. Zawodnik drużyny atakującej zdobywa punkt kiedy zaliczy wszystkie cztery bazy. Z kolei drugi team broni się przed tym poprzez zrobienie autów. Warto wiedzieć, że w drugiej części rundy obydwie drużyny zamieniają się swoimi rolami. Wydaje się, że tego typu zasady gry w baseball są naprawdę bardzo klarowne i przejrzyste. Każda drużyna grająca mecz składa się z dziewięciu zawodników. Dokładnie każda baza ma swojego jednego gracza (pierwszobazowy, drugobazowy, trzeciobazowy, łącznik, lewopolowy, środkowopolowy, prawopolowy, miotacz i łapacz). Te dwie ostatnie postacie są kluczowe. Trzeba wiedzieć, że zasady gry w baseball obejmują, iż miotacz stoi na górce miotacza, a łapacz przysiaduje sobie za bazą domową i stara się złapać piłkę. Zdaniem tego pierwszego jest wyeliminowanie z gry tego drugiego. Każdy z zawodników drużyny idzie odbijać piłkę w kolejności ustalonej przez trenera. Warto też dodać, że zadaniem pałkarza jest dostać się na bazę. Jak może to zrobić? Pałkarz idzie na bazę po rzuceniu przez miotacza czterech „boli” (narzut, który nie przechodzi przez strefę strajków i pałkarz nie bierze tej próby pod uwagę). Poza tym pałkarz może zdobyć bazę, kiedy odbije piłkę na teren boiska i dobiegnie do bazy, zanim zawodnik obrony poda tam swoją piłkę. Trzeba podkreślić, że jeśli odbita piłka została złapana przez obrońcę (przed dotknięciem ziemi) pałkarz jest całkowicie wyeliminowany i wtedy już nie może zdobyć bazy. Jakie są inne ważne zasady gry w baseball? Trzeba wiedzieć, że jeśli pałkarz dostaje się na bazę, jest wtedy nazywany biegaczem. Osoby, które nie znają, jakie są zasady gry w baseball powinny też wiedzieć, że na bazie może przebywać tylko i wyłącznie jeden biegacz. Biegacze biegną w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara i pod żadnym pozorem nie mogą się wyprzedzać. Tego typu zawodnicy mogą poruszać się tylko wtedy, gdy pałkarz wybije piłkę, albo dostanie bazę za darmo (co zostało wyjaśnione powyżej). Aby dobrze znać podstawowe zasady gry w baseball trzeba też wiedzieć, że kradzież bazy następuje wtedy, kiedy biegacz stara się zdobyć następną bazę bez żadnego udziału pałkarza.

Mieszkańcy Kutna, tak jak i całej Polski, nie mogą się jednak przekonać do tego sportu, choć wydaje się, że po pierwszej wizycie na stadionie zostaliby tam na dłużej. Zasady gry w baseball są bowiem dość proste, a mecze emocjonujące. W dużej mierze wynika to ze specyfiki tego sportu.

Niniejsze zasady obejmują tylko rozgrywki Major League Baseball (MLB), World Baseball Classic i japońskiego baseballu. Do wszelkich innych rozgrywek, w tym pesäpallo (fińskiego baseballu), zastosowanie ma Regulamin Ogólny Giełdy i Regulamin Kategorii. Przy wszystkich zakładach uwzględniane są dodatkowe zmiany, o ile nie określono inaczej w Regulaminie Kategorii. Zakłady na zawodników wyjściowych pozostaną w mocy tylko wtedy, gdy obaj wymienieni miotacze rozpoczną narzucanie dla swojej drużyny w pierwszej mecz nie rozpocznie się zgodnie z terminarzem, wszystkie zakłady zostaną unieważnione. Jeśli mecz MLB rozpocznie się, ale zostanie przerwany lub przełożony i w ciągu trzech dni od przewidzianej terminarzem daty rozpoczęcia nie zostanie podany oficjalny wynik, wszystkie zakłady na to wydarzenie będą unieważnione, o ile nie doszło wcześniej do bezwarunkowego ich rozstrzygnięcia. Jeśli mecz japońskiego baseballu rozpocznie się, ale zostanie przerwany lub przełożony i nie dojdzie do jego dokończenia w ciągu trzech dni od przewidzianej terminarzem daty rozpoczęcia, wszystkie zakłady na to wydarzenie będą unieważnione, o ile nie doszło wcześniej do bezwarunkowego ich rozstrzygnięcia. Zakłady na sumę obiegów i zakłady z handicapem pozostaną w mocy tylko wtedy, gdy rozegrane zostanie w całości co najmniej 9 zmian (lub 8,5 zmiany w przypadku prowadzenia gospodarzy), o ile nie doszło wcześniej do bezwarunkowego ich rozstrzygnięcia. Jeśli oficjalna długość meczu wynosi 7 zmian, zakłady pozostaną w mocy tylko wtedy, gdy rozegrane zostanie w całości co najmniej 7 zmian (lub 6,5 zmiany w przypadku prowadzenia gospodarzy), o ile nie doszło wcześniej do bezwarunkowego ich rozstrzygnięcia. Do wszelkich zakładów i kategorii nie ujętych w Regulaminie Dyscyplin zastosowanie ma Regulamin Ogólny Giełdy. W przypadku rozbieżności między Regulaminem Dyscyplin a Regulaminem Ogólnym Giełdy nadrzędny jest Regulamin Dyscyplin. W przypadku rozbieżności między Regulaminem Kategorii a Regulaminem Ogólnym Giełdy lub Regulaminem Dyscyplin nadrzędny jest Regulamin Kategorii. Regulamin Ogólny Giełdy dostępny jest na osobnej stronie.

Baseball is highly legalistic, as It is governed by an elaborate set of rules. At the professional level, a highly trained multi-judge panel of umpires must implement and interpret the rules. Offensive and defensive plays require rulings by the umpires These include when a pitch is thrown and when a ball is hit. Zasady ogólne W baseball grają dwie drużyny z których każda na przemian spełnia rolę strony atakującej (team at bat), której zadaniem jest zdobycie punktów i przeszkadzającej w tym drużyny broniącej się (fielding team). Boisko Boisko do baseballu tzw. baseball diamond jest w przybliżeniu wycinkiem koła o kącie rozwarcia 90°. Boisko podzielone jest na dwa wyraźnie kontrastujące z sobą obszary. Wewnętrzny zwany infield składa się z kwadratu, na którego czterech rogach położone są bazy. Ta cześć boiska zwykle utworzona jest z utwardzonego piasku, zazwyczaj w czerwono-rdzawym kolorze. Długość boku tego kwadratu, a zarazem odległość pomiędzy poszczególnymi bazami, wynosi 90 stóp czyli metra. Wierzchołek kwadratu będący zarazem wierzchołkiem kąta prostego, którego ramiona stanowią boczne granice boiska tzw. foul lines stanowi czwartą bazę, tzw. bazę domową home plate. Na wierzchołku leżącym po prawej stronie bazy domowej znajduje się pierwsza baza first base, na przeciwległym druga baza - second base, a po lewej trzecia baza - third base. Same bazy są rodzajem twardych poduszek o wymiarach zbliżonych do 40 cm (jedna stopa). Za bazą domową, już poza kwadratem, znajduje się stanowisko łapacza - catcher tzw. catcher box, zawodnika drużyny fielding team, czyli zawodnika łapiącego piłki rzucane przez pitchera. W pobliżu środka kwadratu, w odległości 60 stop ( m) od bazy domowej w znajduje się wydzielone koło o średnicy 18 stóp ( m) będące stanowiskiem pitchera, czyli zawodnika drużyny fielding team rzucającego piłki. Okrąg zwykle tworzy niewielki wzgórek, na którego szczycie stoi zawodnik. Infield dopełnia cześć koła ze środkiem w miejscu stanowiska pitchera i o promieniu 90 stóp. Podobnie jak bazowy kwadrat ta część boiska wysypana jest piaskiem lub drobnym żwirem. Druga część boiska, tzw. pole zewnętrzne outfield, jest trawiastym obszarem będącym wycinkiem koła o średnicy 290 do 400 stóp ( do metra). Zewnętrzną i boczne granice pola zewnętrznego wytycza parkan. Drużyna uderzająca (team at bat) Ze strony drużyny uderzającej w każdym momencie gry uczestniczy przynajmniej jeden lecz nie więcej niż czterech zawodników. Na początku pojedynczej rozgrywki inningu, w grze uczestniczy tylko jeden zawodnik, a wraz rozwojem gry i zdobywaniem kolejnych baz liczba ich wzrasta. Zawodnik uderzający - batter, staje z prawej lub lewej strony bazy domowej (w zależności czy jest prawo- czy leworęczny) i stara się kijem bejsbolowym, uderzyć w piłkę rzucaną przez pitchera przeciwnej drużyny, zanim zdoła złapać ją catcher. Jeśli uda mu się to, pozostawiając kij stara się dobiec do pierwszej bazy, a jeśli to możliwe kolejnych, zanim piłka zostanie złapana przez zawodników przeciwnej drużyny i odrzucona do zawodnika strzegącego bazy. Zawodnik zdobywa bazę jeśli zdoła dotknąć jej jakąkolwiek częścią ciała zanim dotknie (tag out) go zawodnik drużyny przeciwnej strzegący tej bazy, jednakże nie wcześniej niż zostanie mu podana złapana wcześniej piłka. Jeżeli zawodnik uderzający nie zdoła zdobyć bazy, zostaje zbity i wycofuje się z gry. Zawodnik zostaje zbity także wtedy, gdy wykona trzy nieudane próby (strike-out) uderzenia piłki. Próba uderzenia piłki uznawana jest za nieudaną, gdy zawodnik wykona pełny zamach kijem nie trafiając w piłkę, a ona sama zostaje złapana przez catchera. Zbicie następuje także wtedy, gdy po jej odbiciu piłka zostaje wyłapana z powietrza - air ball (złapana zanim spadnie na murawę, w przeciwnym razie jest to ground ball). Trzecim przypadkiem zbicia jest sytuacja gdy batter trzykrotnie zignoruje (nie wykona próby jej odbicia) prawidłowo rzuconą piłkę. Jeżeli pitcher czterokrotnie popełni błąd rzucając piłkę w nieodpowiedni sposób, a zanim batter wykona trzy błędy w uderzeniu, ten ostatni zdobywa bazę za darmo, dostaje tzw. walk. Jeżeli pierwsza baza jest zajęta, zawodnik na niej stojący przesuwa się o jedną bazę dalej, uwalniając ją dla nadchodzącego. Jeżeli zajęte są kolejne bazy, wszyscy zawodnicy je zajmujący przesuwają się o jedna bazę. W tej sytuacji zawodnik na trzeciej bazie osiąga w ten sposób bazę domową, zdobywając punkt dla swej drużyny. Zdobycie punktu następuje wtedy, gdy jeden zawodnik zdobędzie po kolei cztery bazy, włączając w to home plate. Zawodnik ma prawo walczyć o zdobycie następnej bazy wtedy, gdy zawodnik z jego drużyny będący w danym momencie batterem zdoła uderzyć piłkę i sam biegnie w kierunku pierwszej bazy. Zawodnik zdobywający kolejne bazy może być zbity w trakcie zdobywania kolejnych baz, podobnie jak i zdobywający pierwszą bazę, jednak tenże zawsze musi być zbity pierwszy, a dopiero po nim zawodnicy na kolejnych bazach. Pilnujący pierwszej bazy po zbiciu zawodnika atakującego ją może odrzucić piłkę do pilnującego następną atakowaną bazę. Jeżeli tamten po złapaniu piłki dotknie swej bazy lub atakującego ją zanim ten bazę osiągnie, zbija także i jego. W tej sytuacji ma się do czynienia z podwójną grą tzw. double play. Teoretycznie może mieć miejsce gra potrójna triple play, kiedy w podobny sposób zostają zbici trzej zawodnicy drużyny at bat. Taka sytuacja zdarza się jednak niezwykle rzadko. Jeżeli zawodnik uderzający uderzy piłkę w taki sposób, że nie złapana opuści ona obszar boiska (spadnie za parkanem, kończącym boisko), uzyskuje on tzw. home run. Wtedy to, jako że piłka jest poza grą i nie może być zbity, przebiega (zwykle powolnym truchtem) boisko zaliczając wszystkie po kolei bazy zdobywając punkt dla swojej drużyny. Jeżeli którakolwiek z baz jest zajęta przez innych zawodników, także i ci zaliczają pozostałe bazy dobiegając do bazy domowej, także zdobywając punkty dla swej drużyny. Przy home run drużyna atakująca może zdobyć aż cztery punkty pod warunkiem, że wszystkie trzy bazy są zajęte - bases loaded. Home run podobnie jak double play są najbardziej emocjonującymi momentami gry. Gdy zawodnik uderzający zostanie zbity lub zdobędzie bazę, do gry wkracza kolejny zawodnik tej samej drużyny. Kolejka tzw. line up zawodników jest ustalona przed meczem i żaden zawodnik nie może wrócić do gry jako uderzający, dopóki wszyscy jego koledzy z drużyny nie wykonają swego zadania na tej pozycji. Drużyna w polu (fielding team) Fielding Team tworzą pitcher, catcher, czterech infielderów, z których trzech strzeże bazy jako first baseman, second baseman, third baseman i short stopper. Short stopper zwykle zajmuje pozycję w okolicy drugiej bazy wspomagając drugiego basowego. Drużynę dopełniają trzej outfielders grający na polu zewnętrznym. Wszyscy zawodnicy z wyjątkiem catchera i pitchera, występują jako uderzający (batters) gdy ich drużyna gra jako uderzająca (Team at bat). Przepisy niektórych lig wymagają także od nich wzięcia udziału w grze at bat. Pierwszy bazowy, który tradycyjnie jest najlepszym batterem zespołu, zajmuje pozycje bardzo blisko pierwszej bazy, stale dotykając ją nogą i będąc gotowym do przyjęcia piłki po odbiciu battera przeciwnej drużyny. Drugi bazowy i trzeci bazowy zwykle operują w okolicach swych baz. Short stopper zwykle stoi w okolicy drugiej bazy znajdującej się za plecami pitchera swej drużyny. Jest to bardzo ważna pozycja, gdyż najczęściej piłka uderzona przez battera przeciwnej drużyny przelatuje tym torem, a wyłapanie jej tak blisko pola gry zapewnia zbicie zawodnika lub nawet dwóch zawodników (double play) przeciwnej drużyny. Trzech outfieldersów rozmieszczonych jest na murawie pola zewnętrznego i zadaniem ich jest wyłapanie długich odbić, jeśli to tylko możliwe z powietrza, oraz odrzucanie piłki w kierunku short stoppera, który przekazuje ją do kolejnych bazowych zgodnie z aktualnymi potrzebami gry. Rzucanie (pitching) Rzucanie piłki, a w związku z tym i rola pitchera, jest nie do przecenienia. Wysoka klasa pitchera często decyduje o zwycięstwie drużyny i odwrotnie, błędy przez niego popełniane zwykle kończą się zdobyciem punktów przez drużynę przeciwną. Pitcher jest zawodnikiem wyspecjalizowanym w swym zadaniu i zwykle nie występuje w kolejce batterów (chyba że nakazują tego ligowe przepisy) w czasie gdy drużyna gra jako fielding team. Pitcher zajmuje pozycję w centralnym punkcie bazowego kwadratu w odległości 60 stóp od catchera, do którego kierowane są jego rzuty. Każdy z pitcherów ma swoją własną technikę rzutu, lecz można wyróżnić w nich pewne zasadnicze wspólne cechy. W pierwszym momencie pitcher trzyma piłkę w dłoni za plecami. Przebierając palcami stara się uchwycić piłkę tak, by najskuteczniej ją uwolnić w końcowej fazie rzutu. Następnie lekko przysiadając na jednej nodze wykonuje półobrót, jednocześnie wykonując wypad ciałem z jednoczesnym potężnym wymachem ręki, w której trzyma piłkę. W końcowej fazie zamachu uwalnia piłkę, która szybuje w kierunku catchera. Wyrzut kończy się przysiadem, w którym hamowana jest energia bezwładności ciała. Pitcher po wykonaniu rzutu szybko podnosi się by być gotowym na ewentualne wyłapanie piłki odbitej przez battera przeciwnej drużyny, gdy ta znajdzie się w jego zasięgu. Taka sytuacja nie jest częsta, lecz zwykle prowadzi do zbicia zawodnika lub w sprzyjających okolicznościach double, a nawet triple play. To co na pierwszy rzut oka może się wydać łatwym, w istocie jest nie tylko wymagającym fizycznie, lecz i technicznie zadaniem. Piłka rzucona przez pitcherów profesjonalnych, grających w głównych ligach, osiąga prędkość do 150 kilometrów na godzinę. Piłka musi być rzucona precyzyjnie, gdyż aby zostać zaliczona jako prawidłowa (prowadząca do zbicia - strike out zawodnika at bat), musi nadlecieć do łapiącego ją catchera odpowiednim torem. Dodatkowo pitcher nadaje piłce rotację by odpowiednio zmodyfikować tor oraz by w chwili kontaktu z kijem w czasie uderzenia możliwie jak najbardziej utrudnić batterowi dalekie, płaskie odbicie, które zagwarantuje mu dostatecznie dużo czasu na zdobycie bazy lub nawet da mu home run. Wprawni pitcherzy posiadają wiele technik rzutów. Najczęściej stosowana jest fastball, kiedy to piłka wyrzucona jest z możliwie jak największą prędkością i podąża po torze prostoliniowym w kierunku catchera. Innymi typami rzutów są curveball, slider, changeup, forkball i knuckleball. Rzucanie piłki jest także wyzwaniem fizycznym. W ciągu przeciętnego meczu następuje od 120 do 170 rzutów. Z tego względu tylko w rzadkich przypadkach ten sam pitcher gra przez całą grę. Zwykle w ciągu meczu zmieniany jest przez rezerwowego, tzw. relief pitcher. Rezerwowi znajdują się w wydzielonym miejscu, które jest zwykle prostokątnym obszarem ogrodzonym wysokim parkanem i leżącym na skraju boiska, zwanym bullpen (dosłownie "zagroda dla byków") . W momencie konieczności wymiany relief pitcher zostaje wywołany (współcześnie za pomocą radiotelefonu lub telefonu komórkowego) i po krótkiej rozgrzewce dokonywanej na skraju boiska wchodzi do gry. Jako że w profesjonalnych ligach drużyny prowadzą bardzo intensywne rozgrywki (nawet do sześciu meczów tygodniowo), po kilku meczach pitcher zwykle musi się udać na kilkudniowy odpoczynek w celu odzyskania sił. Interesującym aspektem gry pitchera, a dla osób niezorientowanych nawet komicznym, jest sposób komunikowania się pomiędzy pitcherem a catcherem. Komunikacja taka jest konieczna w celu ustalenia rodzaju rzutu. Pitcher wysyła sygnały do swego partnera za pomocą umówionego wcześniej systemu gestów zwykle dotykając w odpowiedni sposób daszka czapki, uszu, nosa lub innych części ciała. Kod musi być często modyfikowany, nawet kilka razy w czasie jednego meczu, by nie został rozszyfrowany przez drużynę przeciwną. Łapanie piłki (catching) Catcher jest zawodnikiem najbliżej współpracującym z pitcherem, tworząc z nim zespół zwany battery. Zajmuje on pozycje bezpośrednie za bazą domową (home plate). Zadaniem catchera jest skuteczne złapanie piłki adresowanej do niego. Niekiedy catcher także musi ją odrzucić do jednego z bazowych, jeżeli wymaga tego aktualna sytuacja. Zadanie catchera może się wydawać łatwe, lecz w istocie jest wymagające fizycznie. W ciągu każdego meczu zawodnik musi spędzić kilka godzin w niewygodnej pozycji kucając. Dodatkowo pewne złapanie piłki nadlatującej z prędkością bliską 150 kilometrów na godzinę wymaga wprawy i siły. W większości lig catcher jest także częścią kolejki (line up) uderzających, gdy jego drużyna gra jako uderzająca (at bat). Także zawodnicy grający w polu infielders i outfielders muszą być bardzo sprawni w wyłapywaniu piłek w różnych sytuacjach. Uderzanie piłki Uderzenie piłki zwykle następuje po szerokim zamachu kijem. Przy skutecznym uderzeniu piłka (zwykle na ułamek sekundy zanim wyląduje ona w rękawicy catchera) wylatuje w przestrzeń. Jeżeli przekroczy boczne linie (foul lines) zwana jest foul ball i zwykle jest ignorowana, aczkolwiek gdy złapana z powietrza (air ball) przez catchera lub innego zawodnika, jest uznawana jako strike out. Zwykle jednak te piłki lądują na trybunach. Najbardziej oczekiwanym uderzeniem jest takie, które kończy się wysokim i dalekim (poza krańcowy parkan) lotem. W takiej sytuacji mamy do czynienia z home run. Podobnie uderzona piłka, lecz z mniejszą siłą, ląduje w polu gry, lub co gorsza dla zawodnika uderzającego, gdy zostaje wyłapana z powietrza i powoduje jego zbicie. Bardziej pożądanym jest płaskie, szybkie uderzenie, w wyniku którego piłka, jeśli tylko przedrze się przez zaporę zawodników grających w polu wewnętrznym, kozłując lub lecąc płaskim lotem zagłębia się w pole zewnętrzne (outfield). Taka trudna do złapania piłka zwykle daje uderzającemu wystarczająco czasu na zdobycie jednej lub nawet dwóch baz. Zdobywanie baz Celem gry jest zdobywanie baz. Podstawowym sposobem jest prawidłowe odbicie piłki przez zawodnika uderzającego (batter), które zwykle daje mu wystarczająco dużo czasu na dobiegniecie do bazy, a innym zawodnikom z bazy do bazy. Nie jest to jedyny sposób. Po pierwsze, jeśli pitcher popełni cztery błędy, to znaczy piłka rzucona przez niego nadleci do catchera nieodpowiednim torem, a batter nie wykona zamachu, dostaje on tzw. walk, czyli bazę za darmo. Podobnie się dzieje, gdy błędnie rzucona piłka uderzy battera. Taka sytuacja często kończy się groźną kontuzją, lecz jeśli tak nie jest, batter dostaje bazę za darmo. Innym sposobem zdobycia bazy jest jej "ukradzenie" - stealing base. Ukraść bazę może zawodnik zajmujący pierwszą, drugą lub trzecią bazę i ma przed sobą wolna bazę, to znaczy nie zajętą przez innego zawodnika własnej drużyny. Normalnie zawodnik zajmujący bazę stoi bardzo blisko niej, by uniknąć ewentualnego zbicia. Zawodnik zamierzający ukraść bazę zwykle odsuwa się od niej na kilka kroków w kierunku następnej bazy. Zwykle jest to zauważone przez drużynę przeciwną, lecz często ignorowane. Niktórzy pitcherowie podejmują jednak próbę zbicia takiego zawodnika, niespodziewanie rzucając piłkę zamiast do catchera do bazowego strzegącego danej bazy. Jeśli zawodnik usiłujący ukraść bazę nie powróci na swoją zanim bazowy złapie piłkę, zostaje zbity. Zważywszy na fakt, że kradnącymi bazy są zawodnicy zwinni, na ogół udaje im się manewr powrotu na bazę. Przez pitcherów podanie do bazowego najczęściej traktowane jest bardziej jako próba zniechęcenia kradnącego, niż nadzieja na jego zbicie, gdyż jest to manewr dość ryzykowny. Bazowy nie spodziewający się podania może mieć problem z odebraniem szybkiej piłki, a to może dać szansę na skradzenie bazy. Zawodnik stojący na którejś z baz może ruszyć w kierunku następnej w dowolnym momencie - także zaraz po uderzeniu przez battera. Kiedy jednak batter uderzy fly ball (piłka wysoko w powietrze), to kradnący powinien się wstrzymać. Jeśli bowiem któryś z zawodników broniących wyłapie piłkę przez jej kontaktem z ziemią, to batter zostaje wyautowany, a wszyscy atakujący w polu muszą wrócić do bazy, którą zajmowali przed uderzeniem. Dopiero po "zameldowaniu" się na swojej bazie mogą spróbować pobiec do następnej. Inningi i punktacja Podstawową jednostką meczu baseballowego jest inning. Każdy inning składa się z dwóch okresów półinningów, zwanych top of inning i bottom of inning. W każdym z okresów drużyny grają na przemian jako uderzająca (team at bat) i w polu (fielding team). Pomiędzy każdym inningiem, jak i pomiędzy półinningami, następuje krótka przerwa na przegrupowanie drużyn. Standardowy mecz baseballowy składa się z dziewięciu inningów i trwa przeciętnie około dwóch godzin. Zgodnie z zasadami mecz nie może zakończyć się remisem. Jeśli drużyny w końcu dziewiątego inningu posiadają tę samą liczbę punktów, kolejne inningi są dodawane. Gra jest kontynuowana do czasu zdobycia rozstrzygającego punktu. Teoretycznie więc mecz baseballowy może trwać w nieskończoność. Praktycznie jednak prędzej czy później któraś z drużyn zdobywa punkt. Najdłuższym, a jednocześnie jedynym remisowym zanotowanym w historii meczem baseballowym był rozegrany w 1920 roku pomiędzy Brooklyn Robins (współcześnie Dodgers) a Braves). Mecz przerwano po 26 inningach z powodu zapadających ciemności. Mecz zakończył się wynikiem 1-1. Punktacja w meczu baseballowym jest niezwykle prosta. Liczone są punkty za każdorazowe zdybcie bazy domowej (home plate). Zwykle sumaryczna liczba punktów zdobyta przez obie drużyny oscyluje wokół liczby 10, jednak mecze, w których zdobywany jest tylko jeden punkt lub dwa, nie należą do rzadkości. Dodatkowy personel i sędziowie Każda z drużyn ma swojego głównego trenera (manager). Jego zadaniem jest dbanie o ogólną strategię gry, ustalenie pozycji i kolejki uderzających. Ma on do pomocy asystentów, dbających o poszczególne elementy gry i grupy zawodników. Stanowiska trenerów znajdują się na obrzeżu boiska pomiędzy pierwszą a drugą bazą i pomiędzy trzecią a domową bazą. Trenerzy doradzają zawodnikom w czasie gry. Grę nadzorują sędziowie, tzw. umpires. W każdej grze uczestniczy przynajmniej jeden sędzia zajmujący stanowisko za zawodnikiem łapiącym piłki (catcherem). Jego zadaniem jest decydowanie o prawidłowości rzucanych piłek. W grze lig zawodowych do każdej bazy przypisany jest pojedynczy sędzia. Decyduje on, czy baza została zdobyta, czy też zawodnik ją zdobywający został zbity. Oddzielną funkcją jest sędzia zliczający punkty (official scorer). na podstawie informacji zawartych na

baseball. baseball u12; baseball u15; baseball u18; baseball u23; baseball seniors + softball. softball u15; softball u19; softball u22; softball seniors + recruitment of international players + for players. find a club; rules of the game; recruitment of international players + doŁĄcz do nas. doŁĄcz do nas; program treningowy play ball

Hollywood trzęsie branżą filmową, więc sporo filmów, które oglądaliśmy przez całe życie, miało całe mnóstwo motywów i nawiązań typowo amerykańskich. Jest więc taka gra, którą każdy widział, ale wciąż niewielu wie, na czym dokładnie ona polega. Baseball i towarzyszące mu słynne karty z baseballistami - sport ten zyskiwał sporą popularność w Ameryce Północnej tuż po drugiej wojnie światowej, by ostatecznie w dzisiejszych czasach oddać nieco pola footballowi amerykańskiemu. Mimo to warto wiedzieć, na czym polega baseball. Zasady przybliżamy dziś szybko, prosto i przystępnie! W tym artykule znajdziesz odpowiedzi na pytania: W jakich momentach wykorzystywany jest kij baseballowy? Jaką funkcję spełnia rękawica do baseballa? Ilu mamy graczy na boisku, kim jest miotacz? Czy polski baseball w ogóle istnieje? Oraz ogólnie - na czym polega baseball - zasady, punkty, liczebność drużyn i inne, cenne wiadomości. I chociaż prawdopodobieństwo obejrzenia meczu na żywo w polskich warunkach jest niewielkie, to warto przyswoić sobie kilka podstaw związanych z tym sportem, aby… lepiej rozumieć oglądane filmy! Poza tym można również i u nas kupić akcesoria związane z tą aktywnością - to może być doskonała odmiana np. dla osób, które regularnie ćwiczą i potrzebują stałego różnicowania swojego planu treningowego . Może w ramach rozgrzewki warto wykonać kilka słynnych „rzutów”?Drużyna baseballowa - ilu zawodników, kto jest kimZasady baseballu przewidują spotkanie dwóch drużyn na specjalnie przygotowanym boisku, które znacząco różni się od tych do koszykówki, piłki nożnej czy siatkówki - jest ono zbudowane na planie koła, a konkretniej jego wycinka w postaci ćwiartki. Każda z drużyn naprzemiennie wciela się w rolę atakujących (uderzających), bądź broniących się (grających w polu). Do gry potrzebnych jest 9 zawodników w zespole, uzupełnianych o zmienników. Wśród osób przebywających na boisku można wyróżnić następujących graczy: Miotacz - gracz drużyny w polu, który rzuca piłkę. Jego technika i kunszt nierzadko decydują o wygranej w spotkaniu. Ponadto miotacz musi być gotowy na wyłapanie piłki odbijanej przez pałkarza. Łapacz - osoba współpracująca z miotaczem. Spędza on w pozycji przykucniętej na bazie domowej sporo czasu, a jego zadaniem jest wyłapanie piłki rzucanej przez miotacza. W określonych momentach musi on również być gotowy do odrzucenia piłki do bazowych. Pałkarz - osoba dzierżąca kij do baseballa. Obok miotacza skupia on najwięcej uwagi, jest podstawą u drużyny atakującej. Jego zadaniem jest odbicie piłki, by następnie odrzucić kij i rozpocząć bieg przez kolejne bazy, celem zdobycia punktu. Gracze wewnątrzpolowi - pierwszobazowy, łącznik, drugobazowy i trzeciobazowy. Ich zadaniem jest strzeżenie każdej z baz, a łącznik dodatkowo stoi najczęściej w okolicach drugiej bazy, próbując przeciąć tor lotu odbijanej przez pałkarza piłki. Gracze zapolowi - trzy osoby grające na zapolu. Ich zadanie polega na wyłapywaniu bardzo długich odbić tak, aby nie dotknęły one stronie broniących jest zatem na boisku zawsze 9 graczy, a atakujący mają do dyspozycji (w zależności od przebiegu meczu) od jednego do czterech - zasady gry, od których warto zacząćMecz w typowych rozgrywkach ligowych podzielony jest na dziewięć rund, są to tzw. inningi. Wygrywa ta drużyna, która na koniec będzie miała więcej punktów. W baseballu zasady nie przewidują remisów na koniec spotkania! Rundy są podzielone na dwie połowy, aby każda z drużyn mogła wcielić się w rolę atakujących i broniących. Celem ataku jest zdobycie punktów, a obrony - autów, czyli zapobieganie punktowaniu. Całość gry polega na zdobywaniu baz. Punkt przyznawany jest za zdobycie bazy domowej, zazwyczaj w jednym meczu jest ich około 10. Zaliczenie konkretnej bazy następuje w momencie, gdy pałkarz po skutecznym odbiciu (a później biegu) dotknie jej jakąkolwiek częścią swojego ciała, ale musi zrobić to zanim drużyna broniąca zdoła wyłapać piłkę. Dlatego najbardziej cenne są potężne odbicia, gdy piłka ląduje za trybunami - jest to równoznaczne ze zdobyciem wszystkich baz. Pałkarz może popełnić błędy polegające na nieodbiciu lub zignorowaniu nadlatującej piłki, ale trzy takie błędy skutkują strikeoutem. Z kolei zasady baseballa przewidują, że „za darmo” atakujący mogą zdobyć bazę w momencie czterokrotnego błędu w rzucie przez miotacza. Sam rzut zawsze jest poddawany ocenie sędziowskiej. Co ciekawe, bazę można w określonych warunkach również ukraść - może to zrobić zawodnik, który zdobył już jakąś bazę, lecz tylko w momencie, gdy kolejna pozostaje niezbędne podczas gry w baseball: rękawica do baseballa oraz kij baseballowyDość kultowe stały się również akcesoria do gry. W tym jedno z nich zyskało szczególną sławę, wedle której kij do baseballa = samoobrona. Skupmy się jednak na samej grze, w której to się wykorzystuje: Piłka do baseballa. Bardzo charakterystyczna, jej wierzchnia warstwa wykonana jest ze skóry z przeszyciem wykonanym za pomocą dobrze widocznego szwu. Piłka ta doskonale leży w dłoni. Zainteresować mogą też egzemplarze kolekcjonerskie, podpisywane przez najsłynniejszych graczy - takie sztuki potrafią kosztować krocie lub nawet być bezcenne. Kij baseballowy i specjalne rękawiczki do odbijania. Te kije, które są dopuszczone do gry, od lat są wykonywane z drewna. To solidna, dwuręczna, stożkowa konstrukcja, którą wprawny gracz może odbić piłkę. Rękawiczki potrzebne są do neutralizowania sił związanych z odbiciem oraz zapobieganiu odciskom. Słynna rękawica do baseballa. Sprzęt uszyty idealnie pod jedną czynność - sprawne łapanie piłki baseballowej. Warto pamiętać, że różnicuje się ją na lewą i prawą, w zależności od preferencji łapacza. Wykonana jest najczęściej ze skóry lub materiałów typu PVC. Strój łapacza i hełm pałkarza. W sporcie tym, nie mniej ważne od samych akcesoriów do gry są te, które mają chronić graczy. Pałkarz musi w szczególny sposób chronić głowę, natomiast łapacz - niemal całe ciało. Ciekawostką jest, że podobnie ubrany jest sędzia. Wszystko po to, aby zyskać ochronę przed piłką, której uderzenie mogłoby być bardzo bolesne. Akcesoria baseballowe nie są przesadnie drogie; rękawicę do baseballa można kupić już za ok. 90 zł, markowa piłka to wydatek 20 zł, a klasyczny kij baseballowy drewniany można nabyć za około 200-400 zł, w zależności od rodzaju baseball jak piłka nożna na Wyspach Owczych. Jest serce i wola walki, a za to należy się graczom szacunekW Polsce mamy obecnie 26 oficjalnie działających klubów baseballowych, z czego spora część funkcjonuje na terenach Górnego i Dolnego Śląska. Wszystkie zrzeszone są w ramach Polskiego związku baseballu i softballu (PZBall), który nadzoruje rozgrywki ligowe, puchar i inne turnieje. Polski baseball to również kadra narodowa seniorska i kilka dywizji młodzieżowych, pokazujących się w rozgrywkach European Championship. Od lat sport ten walczy w kraju o uwagę, początkowo tłamszoną przez władze PRL-u, a później przez braki budżetowe. O takich funduszach, jakie ma piłka nożna czy nawet skoki narciarskie , polscy baseballiści mogą tylko pomarzyć. Głównym problemem jest chociażby brak zaplecza boiskowego czy nikłe zainteresowanie mediów. Mimo to każdy chętny, którego zafascynuje ten sport, ma szansę na rozwój w nim oraz… założenie własnego klubu drugoligowego (Participation League). Bariera wejścia jest naprawdę niewielka, a PZBall mocno zachęca do próby sił. Prawdziwym problemem może być wspomniany wcześniej brak boisk — tych pełnowymiarowych mamy w kraju obecnie tylko siedem. Zatem jeśli udało się już przyswoić sprawy charakteryzujące baseball — zasady, zadania graczy i wszelkie podstawy — to warto chwycić piłkę, kij, rękawicę i w gronie znajomych spróbować czegoś nowego!Decathlon GOgo@ fanami sportu Realizacja:Fundacja Rozwoju Kultury Fizycznej w ramach projektu Akademii Animatora 2015 finansowanego przez Ministerstwo Sportu i TurystykiWspółpraca: Henryk Widok na stadion baseballowy, na pierwszym planie baza domowa. Baza domowa, od lewej: sędzia, łapacz i pałkarz Baseball (pol. bejsbol) – sportowa gra zespołowa szczególnie popularna w Ameryce Północnej, Południowej i we wschodniej Azji. Historia baseballu Pochodzenie baseballu jest niejasne. Ciągle trwają spory, która z wcześniejszych gier mogła dać początek temu sportowi. Baseball jest podobny do staroangielskiej gry zwanej rounders, w którą grano w Ameryce w XVIII w. Zmieniające się stopniowo zasady gry spisano w 1845[1]. W tym roku powstał w Nowym Jorku klub the Knickerbockers, w którym grano w baseball. Zasady i przepisy gry zostały skodyfikowane przez Alexandra Cartwrighta. Przepisy te w wielu punktach jeszcze odbiegały od współczesnych, lecz podstawowe zasady pozostały te same. W drugiej połowie lat osiemdziesiątych XIX wieku baseball nabierał popularności, by stać się jedną z najpopularniejszych gier rekreacyjnych klasy średniej w USA. Już w czasie wojny secesyjnej mecze baseballowe były rozgrywane w obozach obu armii. Wzrost popularności gry spowodował powstanie jej profesjonalnej odmiany. Już od początku lat siedemdziesiątych XIX wieku istniało w USA dziesięć profesjonalnych drużyn zgrupowanych w zawodowej lidze. W 1847 została utworzona National League of Professional Base Ball Clubs, będącą pierwszą organizacją regulującą zasady zawierania kontraktów pomiędzy drużynami a zawodowymi graczami. Organizowała ona także ligowe rozgrywki oraz walczyła z hazardem zakładów o wyniki gier, który powodował zjawisko korupcji (sprzedawania meczów) profesjonalnego baseballu. Jednocześnie drużyny zawarły nieformalną umowę zakazującą zatrudniania Afroamerykanów jako zawodników. W istocie jednak ta zasada była łamana przez wiele klubów, a czarnoskórzy zawodnicy wpisywani byli na listy jako Indianie lub mieszkańcy Karaibów. Praktyki tej zaprzestano dopiero w 1947, od kiedy to zaczęto zawierać otwarcie kontrakty z Afroamerykanami. Ostatecznie wykształciły się dwie, początkowo konkurujące z sobą, ligi baseballowe: National Baseballe League i American Baseball Association. W 1902 obie główne ligi i szereg pomniejszych zawarły porozumienie – National Agreement, które regulowało prawne kwestie kontraktów zawodników, przechodzenia ich z drużyny do drużyny i z ligi do ligi oraz rozpoczęło praktykę rozgrywania corocznych pucharowych rozgrywek pomiędzy zwycięzcami obu głównych lig, tzw. World Series. Te wbrew nazwie nie są mistrzostwami świata, lecz Ameryki Północnej. Już w pierwszych dziesięcioleciach XX wieku baseball stał się narodowym fenomenem Stanów Zjednoczonych, tak na poziomie zawodowym, jak i amatorskim. Zaczęto budować olbrzymie, mieszczące wiele tysięcy widzów stadiony, a we wszystkich miejskich parkach i na szkolnych boiskach zaczęły powstawać publiczne i szkolne boiska. Pierwsze dziesięciolecia XX wieku nazywane są The Dead Ball Era ze względu na wysokie ceny piłek, którymi grano, nawet gdy zostały uszkodzone. W związku z tym wyniki gier stawały się coraz mniej przewidywalne i rzadko dochodziło do home runs. Innymi czynnikami wpływającymi na niską zdobycz punktową były też znacznie większe rozmiary boisk, zaostrzenie przepisów, które wcześniej pozwalały na dowolną liczbę fouli bez konsekwencji (dziś każdy foul wlicza się do pierwszych dwóch strike’ów) oraz brak kontroli nad ingerowaniem miotacza w stan techniczny piłki (np. uszkadzanie, ślinienie, brudzenie), przez co uzyskiwał on przewagę nad pałkarzem. Ten okres w baseballu został zakończony wraz ze zmianą przepisów określających jakość piłki. Od tego momentu uszkodzona lub nawet zużyta piłka (decyzję podejmował sędzia) była wymieniana na nową w czasie gry. Ze względu na faktyczną segregację rasową bardzo utrudniająca czarnym zawodnikom grę w ligach zawodowych, powstały czarne ligi, tzw. The Negro Leagues, w których grali wyłącznie Afroamerykanie. Ligi te straciły na znaczeniu, gdy w 1947 zaczęto przyjmować czarnych zawodników do drużyn innych lig. Czasy po II wojnie światowej były najlepszymi czasami baseballu. Sport utwierdził swą dominację na sportowej scenie Ameryki Północnej. Był to także początek gwiazdorstwa w baseballu, gdzie czołowi gracze ligowi zyskiwali kultową popularność i milionowe kontrakty na miarę gwiazd filmu. W tym czasie baseball, dotychczas popularny w północno-wschodnich stanach, zdobywa także i Zachód, stając się ogólnonarodowym fenomenem. Mimo rosnącej popularności sportu i wzrostu zarobków graczy, panowało wśród nich niezadowolenie. W szczególności mniej znani zawodnicy niezadowoleni byli z zarobków, które zwykle były wielokrotnie niższe niż nielicznych gwiazd tego sportu. Ci zaś woleli raczej występować jako wolni najmici (free agents) niż być związani restryktywnymi kontraktami. Sytuacja doprowadziła do strajku zawodników w 1981. Strajk trwał siedem tygodni i 713 gier nie zostało rozegranych. Ostatecznie mediacje doprowadziły do zawarcia polubownego porozumienia. Niepokoje wśród zawodników powróciły w latach dziewięćdziesiątych. W 1994 miał miejsce drugi strajk, który zdezorganizował cały sezon. Głównym powodem był wprowadzany na napotykające na finansowe problemy kluby tzw. salary cap, czyli górna granica zarobków. Praktyka limitowania uposażeń była, jak twierdzili zawodnicy, niesprawiedliwa dla nich. Oba strajki przyczyniły się do znacznego spadku popularności sportu. Wzrost zainteresowania footballem, koszykówką, a przede wszystkim gwałtownie rozprzestrzeniającym się hokejem, spowodował nieodwracalną utratę kibiców przez wiele drużyn. Stadiony baseballowe zaczęły świecić pustkami, a zawodnicy tracić swe intratne kontakty reklamowe. W XXI wiek baseball wkroczył ze strukturalnymi problemami, ciągle jednak pozostając jedną z czterech najpopularniejszych gier zespołowych Ameryki Północnej. Baseball był konkurencją pokazową sześć razy podczas Igrzysk Olimpijskich. W 1992 roku podczas IO w Barcelonie dołączył do stałego programu zawodów. W latach 1992–2008 rozegrano pięć oficjalnych turniejów olimpijskich. Trzy razy mistrzami olimpijskimi zostali Kubańczycy (w 1992, 1996 i 2004), raz Amerykanie (w 2000) i Koreańczycy (w 2008). Piąty turniej w Pekinie w 2008 roku był ostatnim, ponieważ MKOl zdecydował w 2005 roku skreślić baseball i softball z oficjalnego programu igrzysk, uzasadniając decyzję niską oglądalnością zawodów na świecie, a zarazem dużymi kosztami budowy boisk. Głównym kontrargumentem IBAF było zahamowanie międzynarodowej popularyzacji baseballu. Zasady gry w baseball Boisko Boisko do gry w baseball Boisko do baseballa (ang. baseball diamond) jest wycinkiem koła o kącie rozwarcia 90°. Kształt boiska przedstawiony jest na diagramie obok. Boisko podzielone jest na dwa wyraźnie kontrastujące z sobą obszary. Pole wewnętrzne (ang. infield) składa się z kwadratu, na którego czterech rogach położone są bazy. Ta część boiska zwykle utworzona jest z utwardzonego piasku, zazwyczaj w czerwono-rdzawym kolorze. Długość boku tego kwadratu, a zarazem odległość pomiędzy poszczególnymi bazami, wynosi 30 jardów, czyli 27,43 metra. Wierzchołek kwadratu będący zarazem wierzchołkiem kąta prostego, którego ramiona stanowią boczne granice boiska (ang. foul lines) stanowi czwartą bazę, tzw. bazę domową (ang. home plate). Na wierzchołku leżącym po prawej stronie bazy domowej znajduje się pierwsza baza (ang. first base), na przeciwległym druga baza (ang. second base), a po lewej trzecia baza (ang. third base). Same bazy są rodzajem twardych poduszek o długości boku ok. 30 cm (1 stopa). Za bazą domową, już poza kwadratem, znajduje się stanowisko łapacza (ang. catcher box), zawodnika drużyny grającej w polu, czyli zawodnika łapiącego piłki rzucane przez miotacza. W pobliżu środka kwadratu, w odległości 20 jardów (18,39 m) od bazy domowej znajduje się środek wydzielonego koła o średnicy 6 jardów (5,49 m) będący stanowiskiem miotacza, czyli zawodnika drużyny w polu rzucającego piłki. Okrąg zwykle tworzy niewielki wzgórek, na którego szczycie stoi zawodnik. Pole wewnętrzne dopełnia część koła ze środkiem w miejscu stanowiska miotacza i o promieniu 30 jardów. Podobnie jak bazowy kwadrat, ta część boiska wysypana jest piaskiem lub drobnym żwirem. Druga część boiska, pole zewnętrzne lub tzw. zapole (ang. outfield), jest trawiastym obszarem będącym wycinkiem koła o średnicy 290 do 400 stóp (88,4 do 121,9 metra). Zewnętrzną i boczne granice pola zewnętrznego wytycza parkan. Piłka baseballowa Kij baseballowy Zasady ogólne W baseball grają dwie drużyny, z których każda na przemian spełnia rolę strony atakującej (ang. team at bat), której zadaniem jest zdobycie punktów, i przeszkadzającej w tym drużyny broniącej się (ang. fielding team). Zawodnik z drużyny atakującej najpierw odbija specjalną pałką (potocznie zwaną kijem[2]) piłkę rzuconą przez miotacza, po czym rzuca kij i biegnie do najbliższej bazy, aby ją zaliczyć. Jeśli mu się uda to biegnie do kolejnej itd., aż skończy bieg. W tym czasie zawodnik z drużyny przeciwnej – łapacz, próbuje złapać piłkę odbitą przez biegnącego gracza. Kiedy tego dokona, zawodnik biegnący musi zatrzymać się w najbliższej bazie. Wygrywa drużyna, która po 9 rundach będzie miała więcej punktów. Zawodnik drużyny atakującej zdobywa punkt kiedy zaliczy wszystkie 4 bazy – 1 bazę, 2 bazę, 3 bazę i 4 bazę zwaną domem. Drużyna uderzająca Ze strony drużyny uderzającej w każdym momencie gry uczestniczy przynajmniej jeden, lecz nie więcej niż czterech zawodników. Na początku pojedynczej rozgrywki, w grze uczestniczy tylko jeden zawodnik, a wraz z rozwojem gry i zdobywaniem kolejnych baz liczba ich wzrasta. Zawodnik uderzający kijem – pałkarz (ang. batter), staje z prawej lub lewej strony bazy domowej (w zależności czy jest prawo- czy leworęczny) i stara się kijem baseballowym, uderzyć w piłkę rzucaną przez miotacza (ang. pitcher) przeciwnej drużyny, zanim zdoła złapać ją łapacz (ang. catcher). Jeśli uda mu się to, pozostawiając kij stara się dobiec do pierwszej bazy, a jeśli to jest możliwe biegnie do kolejnych, zanim piłka zostanie złapana przez zawodników drużyny przeciwnej i odrzucona do zawodnika strzegącego bazy. Zawodnik zdobywa bazę jeśli zdoła dotknąć jej jakąkolwiek częścią ciała zanim dotknie go zawodnik drużyny przeciwnej strzegący tej bazy, któremu zostanie podana wcześniej piłka. Jeżeli zawodnik uderzający nie zdoła zdobyć bazy, zostaje zbity i wycofuje się z gry. Zawodnik zostaje zbity także wtedy, gdy wykona trzy nieudane próby (ang. strikeout) uderzenia piłki. Próba uderzenia piłki uznawana jest za nieudaną, gdy zawodnik wykona pełny zamach kijem nie trafiając w piłkę, a ona sama zostaje złapana przez łapacza. Zbicie następuje także wtedy, gdy po jej odbiciu piłka zostaje wyłapana z powietrza (ang. air ball) zanim spadnie na murawę. W przeciwnym razie jest to ground ball. Trzecim przypadkiem zbicia jest sytuacja gdy pałkarz trzykrotnie zignoruje (nie wykona próby jej odbicia) prawidłowo rzuconą piłkę. Jeżeli miotacz czterokrotnie popełni błąd rzucając piłkę w nieodpowiedni sposób, a zanim pałkarz wykona trzy błędy w uderzeniu, ten ostatni zdobywa bazę za darmo, dostaje tzw. walk. Jeżeli pierwsza baza jest zajęta, zawodnik na niej stojący przesuwa się o jedną bazę dalej, uwalniając ją dla nadchodzącego. Jeżeli zajęte są kolejne bazy, wszyscy zawodnicy je zajmujący przesuwają się o jedna bazę. W tej sytuacji zawodnik na trzeciej bazie osiąga w ten sposób bazę domową, zdobywając punkt dla swojej drużyny. Zdobycie punktu następuje wtedy, gdy jeden zawodnik zdobędzie po kolei cztery bazy, włączając w to bazę domową. Zawodnik ma prawo walczyć o zdobycie następnej bazy wtedy, gdy zawodnik z jego drużyny będący w danym momencie pałkarzem zdoła uderzyć piłkę i sam biegnie w kierunku pierwszej bazy i staje się biegaczem. Zawodnik zdobywający kolejne bazy może być zbity w trakcie ich zdobywania, podobnie jak i zdobywający pierwszą bazę. Pilnujący każdej bazy po zbiciu zawodnika atakującego ją może odrzucić piłkę do pilnującego następną atakowaną bazę. Jeżeli tamten po złapaniu piłki dotknie swej bazy lub atakującego ją zanim ten bazę osiągnie, zbija także i jego. W tej sytuacji ma się do czynienia z podwójną grą tzw. podwójny aut. Teoretycznie może mieć miejsce potrójny aut, kiedy w podobny sposób zostają zbici trzej zawodnicy drużyny atakującej. Taka sytuacja zdarza się jednak niezwykle rzadko. Jeżeli zawodnik uderzający uderzy piłkę w taki sposób, że nie złapana opuści ona obszar boiska (spadnie za parkanem, kończącym boisko), uzyskuje on tzw. home run. Wtedy to, jako że piłka jest poza grą i nie może być zbity, przebiega (zwykle powolnym truchtem) boisko zaliczając wszystkie po kolei bazy zdobywając punkt dla swojej drużyny. Jeżeli którakolwiek z baz jest zajęta przez innych zawodników, także i ci zaliczają pozostałe bazy dobiegając do bazy domowej, także zdobywając punkty dla swej drużyny. Przy home run drużyna atakująca może zdobyć aż cztery punkty pod warunkiem, że wszystkie trzy bazy są zajęte. Taki home run jest zwany grand slam. Gdy zawodnik uderzający zostanie zbity lub zdobędzie bazę, do gry wkracza kolejny zawodnik tej samej drużyny. Kolejka, czyli lista pałkarzy zawodników jest ustalona przed meczem i żaden zawodnik nie może wrócić do gry jako uderzający, dopóki wszyscy jego koledzy z drużyny nie wykonają swego zadania na tej pozycji. Drużyna w polu Rozstawienie graczy na boisku Drużynę grającą w polu tworzą miotacz, łapacz, czterech wewnątrzpolowych, z których trzech strzeże bazy jako pierwszobazowy, drugobazowy i trzeciobazowy i łącznik, który zwykle zajmuje pozycję w okolicy drugiej bazy wspomagając drugobazowego. Drużynę dopełniają trzej zapolowi grający na polu zewnętrznym. Wszyscy zawodnicy występują jako uderzający, gdy ich drużyna gra jako uderzająca. Przepisy niektórych lig zwalniają z obowiązku uderzania miotacza, zamiast jego w grze bierze udział designated hitter. Pierwszobazowy zajmuje pozycje bardzo blisko pierwszej bazy, stale dotykając ją nogą i będąc gotowym do przyjęcia piłki po odbiciu pałkarza przeciwnej drużyny. Drugobazowy i trzeciobazowy zwykle operują w okolicach swych baz. Łącznik zwykle stoi w okolicy drugiej bazy znajdującej się za plecami miotacza swej drużyny. Jest to bardzo ważna pozycja, gdyż najczęściej piłka uderzona przez pałkarza przeciwnej drużyny przelatuje tym torem, a wyłapanie jej tak blisko pola gry zapewnia zbicie zawodnika lub nawet dwóch zawodników (podwójny aut) przeciwnej drużyny. Trzech zapolowych rozmieszczonych jest na murawie pola zewnętrznego i zadaniem ich jest wyłapanie długich odbić, jeśli to tylko możliwe z powietrza (po wykonaniu tego zawodnik który uderzył tę piłkę zostaje automatycznie zbity), oraz odrzucanie piłki w kierunku łącznika, który przekazuje ją do kolejnych bazowych zgodnie z aktualnymi potrzebami gry. Jeżeli przed uderzeniem zawodnika drużyny atakującej są na bazach koledzy z tego samego zespołu i po odbiciu drużyna broniąca zbije z powietrza, wtedy zawodnicy na bazach muszą wrócić na swoje pierwotne bazy, w przeciwnym razie zostają zbici na tej bazie, gdzie wcześniej przed odbiciem się znajdowali. Jak będzie taka sytuacja: zawodnik drużyny atakującej jest na 1 bazie i uderza jego kolega z drużyny i ten co zajmował pierwszą bazę się nie ruszy, a pałkarz znajdzie się na 1 bazie a piłka będzie złapana po odbiciu od ziemi i rzucona na następną bazę wykonuje podwójne zbicie (ang. double play). Rezerwowi i dokonywanie zmian W baseballu rezerwowym jest każdy, kto figuruje na liście graczy danego zespołu (w MLB skład ograniczony jest, z pewnymi wyjątkami, do 25 nazwisk). Podczas meczu drużyna może dokonać dowolną liczbę zmian, w każdym momencie, gdy piłka jest martwa. Zawodnik zastąpiony przez rezerwowego nie może wrócić do gry. Gdy drużyna występuje w ataku (odbija), pałkarz może zostać zastąpiony w każdej chwili przez rezerwowego pałkarza lub – gdy osiągnie którąś z baz – rezerwowego biegacza. Zawodnik zastępujący pałkarza przejmuje jego numer na liście odbijania, który jest stały. Żaden z zawodników nie może zagrać w meczu pod dwoma różnymi numerami na liście. Zawodnicy w formacji obronnej mogą dowolnie zamieniać się pozycjami na boisku, ale w przypadku tak specyficznych pozycji, jak miotacz czy łapacz, zdarza się to niezwykle rzadko. Gdy dochodzi do pojedynczej zmiany w obronie, rezerwowy przejmuje numer na liście odbijania gracza zastępowanego. Gdy mamy do czynienia z podwójną lub inną wielokrotną zmianą, odpowiadający za zespół musi wskazać sędziemu zawodów, pod jakimi numerami na liście będą grać rezerwowi. W przypadku gdy reguły danej gry dopuszczają opcję designated hitter, miotacz może grać wyłącznie w obronie, a w ataku zastępowany jest przez dodatkowego pałkarza. Rzucanie Fazy rzutu piłką Rzucanie piłki, a w związku z tym i rola miotacza, jest nie do przecenienia. Wysoka klasa miotacza często decyduje o zwycięstwie drużyny i odwrotnie, błędy przez niego popełniane zwykle kończą się zdobyciem punktów przez drużynę przeciwną. Miotacz jest zawodnikiem wyspecjalizowanym w swym zadaniu i zwykle nie występuje w kolejce pałkarzy (chyba, że nakazują to ligowe przepisy) w czasie gdy drużyna gra jako uderzająca. Miotacz zajmuje pozycję w centralnym punkcie bazowego kwadratu w odległości 60 stóp od łapacza, do którego kierowane są jego rzuty. Każdy z miotaczy ma swoją własną technikę rzutu, lecz można wyróżnić w nich pewne zasadnicze wspólne cechy. W pierwszym momencie miotacz trzyma piłkę w dłoni za plecami. Przebierając palcami stara się uchwycić piłkę tak, by najskuteczniej ją uwolnić w końcowej fazie rzutu. Następnie lekko przysiadając na jednej nodze wykonuje półobrót, jednocześnie wykonując wypad ciałem z jednoczesnym potężnym wymachem ręki, w której trzyma piłkę. W końcowej fazie zamachu uwalnia piłkę, która szybuje w kierunku łapacza. Wyrzut kończy się przysiadem, w którym hamowana jest energia bezwładności ciała. Miotacz po wykonaniu rzutu szybko podnosi się by być gotowym na ewentualne wyłapanie piłki odbitej przez pałkarza przeciwnej drużyny, gdy ta znajdzie się w jego zasięgu. Taka sytuacja nie jest częsta, lecz zwykle prowadzi do zbicia zawodnika lub w sprzyjających okolicznościach podwójnego, a nawet potrójnego (ang. triple play). Łapanie piłki Łapacz Łapacz jest zawodnikiem najbliżej współpracującym z miotaczem, tworząc z nim zespół zwany battery. Zajmuje on pozycję bezpośrednio za bazą domową. Zadaniem łapacza jest skuteczne złapanie piłki skierowanej do niego. Niekiedy także musi ją odrzucić do jednego z bazowych, jeżeli wymaga tego aktualna sytuacja (np. zawodnik drużyny przeciwnej próbuje w tym czasie zdobyć następną bazę). Zadanie łapacza wymaga sprawności fizycznej. W ciągu każdego meczu musi on kucając spędzić w niewygodnej pozycji wiele czasu. Dodatkowo pewne złapanie piłki nadlatującej z prędkością 130-150 kilometrów na godzinę wymaga dużej wprawy i zręczności. Także zawodnicy grający w polu muszą być bardzo sprawni w wyłapywaniu piłek w różnych sytuacjach. Łapacz nosi kask chroniący również twarz, osłonę na tułów i parkany na łydkach. Warto nadmienić, że stojący za nim sędzia jest ubrany tak samo. Ale zawsze na czarno. Uderzanie piłki Pałkarz w pełnym zamachu Uderzenie piłki zwykle następuje po szerokim zamachu kijem. Przy skutecznym uderzeniu piłka (zwykle na ułamek sekundy zanim wyląduje ona w rękawicy łapacza) wylatuje w przestrzeń. Jeżeli przekroczy boczne linie zwana jest foul ball i zwykle jest ignorowana, aczkolwiek gdy złapana z powietrza przez łapacza lub innego zawodnika, jest uznawana jako out. Zwykle jednak te piłki lądują na trybunach. Najbardziej oczekiwanym uderzeniem jest takie, które kończy się wysokim i dalekim (poza krańcowy parkan) lotem. W takiej sytuacji mamy do czynienia z home run. Podobnie uderzona piłka, lecz z mniejszą siłą, ląduje w polu gry, lub co gorsza dla zawodnika uderzającego, zostaje wyłapana z powietrza i powoduje jego wyautowanie. Bardziej pożądanym jest płaskie, szybkie uderzenie (ang. line drive), w wyniku którego piłka, jeśli tylko przedrze się przez zaporę zawodników grających w polu wewnętrznym, kozłując lub lecąc płaskim lotem zagłębia się w pole zewnętrzne. Taka trudna do złapania piłka zwykle daje uderzającemu wystarczająco dużo czasu na zdobycie jednej lub nawet dwóch baz. Zdobywanie baz Baza zdobyta ślizgiem (wyraźnie widać, iż zdobywający jest już w kontakcie z bazą, podczas gdy strzegący jej nie złapał jeszcze piłki) Celem gry jest zdobywanie baz. Podstawowym sposobem jest prawidłowe odbicie piłki przez pałkarza, które zwykle daje mu wystarczająco dużo czasu na dobiegniecie do bazy, a innym zawodnikom z bazy do bazy. Nie jest to jedyny sposób. Po pierwsze, jeśli miotacz popełni cztery błędy (ang. balls), to znaczy piłka rzucona przez niego nadleci do łapacza nieodpowiednim torem, a pałkarz nie wykona zamachu, dostaje bazę darmo (ang. base on balls – BB, walk). Podobnie się dzieje, gdy błędnie rzucona piłka uderzy pałkarza. Taka sytuacja często kończy się groźną kontuzją, lecz jeśli tak nie jest, pałkarz dostaje bazę za darmo. Często miotacz specjalnie rzuca piłkę poza zasięgiem pałkarza i oddaje bazę za darmo, szczególnie kiedy kolejny pałkarz jest o wiele mniej groźny. Innym sposobem zdobycia bazy jest jej „ukradzenie” (ang. stealing base). Ukraść bazę może zawodnik zajmujący pierwszą, drugą lub trzecią bazę i ma przed sobą wolna bazę, to znaczy nie zajętą przez innego zawodnika własnej drużyny. Normalnie zawodnik zajmujący bazę stoi bardzo blisko niej, by uniknąć ewentualnego zbicia. Zawodnik zamierzający ukraść bazę zwykle odsuwa się od niej na kilka kroków w kierunku następnej bazy. Zwykle jest to zauważone przez drużynę przeciwną, lecz często ignorowane. Niektórzy miotacze podejmują jednak próbę zbicia takiego zawodnika, niespodziewanie rzucając piłkę zamiast do łapacza do bazowego strzegącego danej bazy. Jeśli zawodnik usiłujący ukraść bazę nie powróci na swoją zanim bazowy złapie piłkę, zostaje zbity. Zważywszy na fakt, że kradnącymi bazy są to zawodnicy zwinni, na ogół udaje im się manewr powrotu na bazę. Podanie piłki przez miotaczy do bazowego najczęściej traktowane jest jako próba zniechęcenia kradnącego niż nadzieja na jego zbicie, gdyż jest to manewr dość ryzykowny. Zawodnik stojący na którejś z baz może ruszyć w kierunku następnej w dowolnym momencie – także zaraz po uderzeniu przez pałkarza. Kiedy jednak pałkarz uderzy piłkę wysoko w powietrze (ang. fly ball), to kradnący powinien się wstrzymać. Jeśli bowiem któryś z zawodników broniących wyłapie piłkę przed jej kontaktem z ziemią, to pałkarz zostaje wyautowany, a wszyscy atakujący w polu muszą wrócić do bazy, którą zajmowali przed uderzeniem. Dopiero po „zameldowaniu” się na swojej bazie mogą spróbować pobiec do następnej. Zmiany i punktacja Podstawową jednostką meczu baseballowego jest zmiana (ang. inning). Każda zmiana składa się z dwóch części, (ang. top of inning i bottom of inning). W każdym z okresów drużyny grają na przemian jako uderzająca i w polu, a drużyna przyjezdna zazwyczaj odbija jako pierwsza. Połowa kończy się, gdy trzech zawodników drużyny uderzającej w danej połowie zostaje zbitych. Pomiędzy każdą zmianą, jak i pomiędzy połowami, następuje krótka przerwa na przegrupowanie drużyn. Jeżeli po pierwszej połowie dziewiątej zmiany drużyna odbijająca jako pierwsza przegrywa, druga drużyna już nie odbija, a mecz uznaje się za zakończony jej zwycięstwem. Standardowy mecz baseballowy składa się z dziewięciu zmian. Zgodnie z zasadami mecz nie może zakończyć się remisem. Jeśli drużyny w końcu dziewiątego zmiany posiadają tę samą liczbę punktów, dodawane są kolejne zmiany. Gra jest kontynuowana do czasu zdobycia rozstrzygającego punktu. Teoretycznie więc mecz baseballowy może trwać w nieskończoność. Praktycznie jednak prędzej czy później któraś z drużyn zdobywa punkt. Najdłuższym, a jednocześnie jedynym remisowym zanotowanym w historii meczem baseballowym był rozegrany w 1920 roku pomiędzy Brooklyn Robins (dzis. Los Angeles Dodgers) a Boston Braves. Mecz przerwano po 26 zmianach z powodu zapadających ciemności. Mecz zakończył się wynikiem 1-1. Punktacja w meczu baseballowym jest niezwykle prosta. Liczone są punkty za każdorazowe zdobycie bazy domowej. Zwykle sumaryczna liczba punktów zdobyta przez obie drużyny oscyluje wokół liczby 10, jednak mecze, w których zdobywany jest tylko jeden punkt lub dwa, nie należą do rzadkości. Dodatkowy personel i sędziowie Każda z drużyn ma swojego głównego trenera. Jego zadaniem jest dbanie o ogólną strategię gry, ustalenie pozycji i kolejki uderzających. Ma on do pomocy asystentów, dbających o poszczególne elementy gry i grupy zawodników. Stanowiska trenerów znajdują się na obrzeżu boiska pomiędzy pierwszą a drugą bazą i pomiędzy trzecią a domową bazą. Trenerzy doradzają zawodnikom w czasie gry. Grę nadzorują sędziowie (ang. umpires). W każdej grze uczestniczy przynajmniej jeden sędzia zajmujący stanowisko za łapaczem. Jego zadaniem jest decydowanie o prawidłowości rzucanych piłek. W grze lig zawodowych do każdej bazy przypisany jest pojedynczy sędzia (lecz w bardzo ważnych meczach, jak np. finały MLB lub Mistrzostwa Świata i Europy są dodatkowi sędziowie, którzy stoją na bocznych liniach). Decyduje on, czy baza została zdobyta, czy też zawodnik ją zdobywający został zbity. Oddzielną funkcją jest sędzia zliczający punkty (ang. official scorer). Ubiór i wyposażenie zawodników Tradycyjnie zawodnicy drużyn baseballowych ubrane są w trykotowe stroje, składające się z bluz z długimi rękawami, długich spodni i podkolanówek często naciągniętych na spodnie. Trykoty poszczególnych drużyn różnią się krojem, barwami i znakami. Sportowe buty wyposażone są w blaszki na podeszwie, by zwiększyć przyczepność do gruntu. Ważnym elementem ubioru zawodników jest czapka z daszkiem (baseballówka – baseball cap). Szeroki i długi daszek ma za zadanie ochraniać oczy przed słońcem. Popularność baseballu przyczyniła się do wzrostu popularności tego typu czapek, które praktycznie wyparły inne nakrycia głowy w codziennym użyciu. Do pozostałych elementów wyposażenia zawodnika należą: kij baseballowy (baseball bat) – lekko stożkowy z zaokrąglanym końcem i wygodnym, dwuręcznym uchwytem. Wykonywane z drewna lub różnych stopów metali (np. stopy aluminium). Te ostatnie nie są dopuszczone do użytku w ligach zawodowych. rękawiczki do odbijania (batter’s glove) – dzięki nim pałka nie ślizga się, amortyzuje prądy, które przechodzą przez pałkę w czasie odbicia oraz zapobiegają odciskom na rękach. rękawica baseballowa (baseball glove) – duża rękawica, przystosowana do wygodnego i skutecznego chwytania piłki. piłka (baseball ball) – kauczukowate jądro owinięte jest ciasno wieloma warstwami cienkiego sznurka. Pokryta skórą lub skóropodobnym tworzywem ze szwem. hełm pałkarza (batter helmet) – podobny w kształcie do czapki, lecz wzmocniony miękką wykładziną i osłoną na ucho wystawione w kierunku nadlatującej piłki, skutecznie chroniący głowę zawodnika przed uderzeniem. osłona (strój) łapacza – maska ze stalowych drutów, napierśnik i nagolenniki chroniące łapacza przed przypadkowym uderzeniem piłką oraz tzw. „poduszki” umocowane do nagolenników, które chronią kolana łapacza (narażone na duży wysiłek). To samo nosi sędzia (tyle że zawsze w kolorze czarnym), gdyż z racji przebywania w bazie domowej jest stale narażony na ciosy piłką. Kultura baseballowa Baseball od ponad stu pięćdziesięciu lat jest ważnym czynnikiem kulturotwórczym w amerykańskim społeczeństwie. Nic w tym dziwnego, iż wykształcił się cały nurt kulturowy związanym z baseballem. Baseball miał też wpływ na wiele pobocznych nurtów kultury masowej. Do treści baseballowej odwołuje się szereg piosenek popowych, z których najpopularniejszą jest Take Me Out to the Ball Game, grana na meczach także i współcześnie. Powstało także wiele filmów fabularnych poświęconych wyłącznie tematom baseballowym lub na nich osnutych. Przykładem jest fantastyczny Field of Dreams, rodzinna komedia A League of Their Own, czy dramat The Pride of the Yankees. Baseball miał także wpływ na język. W amerykańskiej odmianie języka angielskiego istnieje szereg powiedzonek i idiomów wywodzących się z terminologii baseballowej – np. popularne touch the base, na odświeżenie znajomości. Można wyróżnić także kilka cech typowych dla baseballu, związanych z zachowaniami na meczu: Rodzinność – baseball jest grą rodzinną. Na mecze często udają się całe rodziny, widownia często przypomina więc bardziej piknik niż wydarzenie sportowe. W przerwach na olbrzymich ekranach wyświetlane są twarze osób z widowni, obchodzących tego dnia urodziny. Często się zdarza, że młodzi mężczyźni, także na oczach wielotysięcznych tłumów, wręczają swoim ukochanym zaręczynowe pierścionki prosząc je o rękę. Cecha rodzinności rozciąga się także na zawodników. Ich żony, a także i dziewczyny oraz narzeczone, zwykle podróżują wraz z nimi. Na stadionach istnieją specjalne trybuny dla nich, z których mogą one bacznie obserwować i zagrzewać do dobrej gry swych mężczyzn. Brak przemocy – w przeciwieństwie do europejskich imprez sportowych, na i po meczach baseballowych nigdy nie dochodzi do aktów przemocy pomiędzy kibicami przeciwnych drużyn. Czapka baseballowa – używana kiedyś wyłącznie przez zawodników, stała się najpopularniejszym nakryciem głowy, wypierając niegdyś nieodłączny atrybut Amerykanina – kapelusz. Żucie tytoniu – niegdyś wszyscy zawodnicy żuli tytoń, często obficie spluwając żółto-brązową śliną. Współcześnie ten zwyczaj wyszedł z mody. Maskotki – każda drużyna ma swoją maskotkę. Można ją zakupić jako pluszową zabawkę, lecz jej oryginałem jest zawsze osoba przebrana w strój ją wyobrażający. Maskotka uczestniczy w meczu zachęcając zawodników swej drużyny do gry, wyśmiewając i parodiując zawodników drużyny przeciwnej oraz zabawiając publiczność. Ligi baseballowe Major League Baseball Najważniejszą ligą zawodową w Ameryce Północnej (Stany Zjednoczone i Kanada) jest Major League Baseball, która składa się z dwóch lig (Ligi Narodowej oraz Ligi Amerykańskiej), a każda z nich dzieli się na trzy dywizje (wschodnią, centralną i zachodnią). Zespoły rozgrywają w sezonie zasadniczym trwającym od kwietnia do września po 162 mecze. Większość meczów jest rozgrywana pomiędzy zespołami z danej ligi, wyjątkiem jest około 20 tzw. meczów międzyligowych (interleague games), które rozgrywane są zazwyczaj w połowie sezonu. Po zakończeniu sezonu zasadniczego po cztery zespoły z każdej z lig (trzech zwycięzców dywizji oraz zespół z najlepszym bilansem) przystępują do decydującej rozgrywki o mistrzostwo ligi (postseason). Składa się ona z trzech rund: Division Series (do trzech zwycięstw) Championship Series (do czterech zwycięstw) World Series (do czterech zwycięstw)Zwycięzca World Series jest ogłaszany mistrzem świata. Inne ligi w USA Ligi młodzieżowe Little League Dizzy Dean Baseball American Legion Baseball USSSA Baseball Ripken Baseball Babe Ruth League Ligi szkolne National Federation of State High School Associations (NFHS) Ligi uniwersyteckie NCAA Inne ligi profesjonalne i półprofesjonalne Minor League Baseball Negro league baseball, istniejąca do 1958 All-American Girls Professional Baseball League The Dodgers Organizacje międzynarodowe International Baseball Federation Independent Baseball Zawodowe ligi krajowe Australian Baseball League Bundesliga (baseball) Chinese Professional Baseball League Serie Nacional de Béisbol Campionato Italiano di Baseball Korea Baseball Organization Liga de Beisbol Profesional de la Republica Dominicana Liga Dominicana de Beisbol Profesional Liga Mexicana de Beisbol Liga Venezonlana de Beisbol Profesional Netherland Hoofdklasse Nippon Professional Baseball (NPB) Inne ligi Liga Mexicana del Pacifico Puerto Rico Baseball League Rozgrywki międzynarodowe World Baseball Classic Serie del Caribe Zobacz też Palant Przypisy ↑ Encyklopedia pytań i odpowiedzi (Brian Williams). ↑ Poprawne jest określenie pałka (patrz np.: Baseball – zasady (pol.). [dostęp 2013-01-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-12)].), przy czym termin kij bejsbolowy jest powszechnie używaną nazwą potoczną. Linki zewnętrzne

Sprawdź swoją znajomość zasad baseballu. Asim. 1072. Wielu wie, że baseball znajduje się w trzech najlepszych meczach w USA. Ale zasady gry w baseball dla wielu rosyjskich fanów sportu pozostają zagadką. Z pomocą tego testu dowiemy się, czy dobrze znasz tę grę i potrafisz przypomnieć sobie jej podstawowe zasady. Zaczynajmy!

Data modyfikacji: Środa, Jeden zawodnik rzuca piłkę, drugi próbuje ją wybić w jak najtrudniejszy sposób, aby mieć czas na bieg oraz zdobywanie kolejnych baz przed złapaniem piłki przez rywala, który pośle ją do następnego gracza. Tak najprościej można opisać zasady gry w baseball. Do rozegrania meczu tej niezwykle popularnej w Stanach Zjednoczonych gry sportowej potrzebne są dwie drużyny po 9 graczy, które na przemian pełnią rolę strony atakującej i broniącej. Rozgrywka toczy się na boisku o kształcie ćwiartki koła, podzielonej na dwa obszary. Bliżej środka znajduje się kwadratowa strefa pokryta piaskiem z czterema bazami, miejscem dla łapacza – za pierwszą bazą, oraz stanowiskiem dla gracza rzucającego piłkę, czyli pitchera, umiejscowionym na wprost bazy domowej. Druga część boiska to tzw. pole zewnętrzne z trawiastą nawierzchnią. Gdy drużyna atakuje, na boisku musi znajdować się przynajmniej jeden gracz – pałkarz, a maksymalnie czterech – pałkarz i 3 biegaczy. W przypadku ekipy broniącej w polu gry ustawiają się łapacz (baza domowa), miotacz oraz po jednym zawodniku na pierwszej, drugiej i trzeciej bazie, a także łącznik (przemieszcza się między 2 a 3 bazą) i trzech zapolowych – po jednym na lewej, prawej stronie i nas środku. Mecz składa się z 9 rund (inningów), z czego każda dzieli się dodatkowo na dwie połowy, tak aby obie drużyny mogły atakować i bronić. Punkt przyznawany jest z zdobycie bazy, a zwycięstwo odnosi drużyna, która po 9 innigach będzie miała na swoim koncie więcej punktów. Grę rozpoczyna pitcher. Rzuca on 3 razy piłkę w stronę battera, który musi ją odbić kijem. Po celnym uderzeniu puszcza on pałkę i biegnie do bazy, starając się ją dotknąć jakąkolwiek z części ciała przed tym jak rywal złapie piłkę i skieruje ją do kolejnego zawodnika. Pozostali zawodnicy również przemieszczają się z bazy do bazy. Eliminacja gracza następuje w momencie 3-krotnego nietrafienia w piłkę lub nie zdobycia bazy. Jeden punkt trafia na konto drużyny po wykonaniu przez nią pełnego Sylwia Stwora Co robić w deszczowy dzień? Propozycje: co robić, gdy pada deszcz 2022-05-27 Lato, wakacje i... deszcz? Sobota i niedziela z wichurą i ulewą? W naszej szerokości geograficznej to niestety dość częsta sytuacja pogodowa. Jak kreatywnie zająć czas rodziny w takiej sytuacji? Co oprócz skakania po kałużach robić w deszczowy dzień? Oto 5 sprawdzonych propozycji. Jak chodzić z kijkami? 2022-01-13 Po chodnikach miast, w parku, w górach. Polacy pokochali nordic walking, a osoby miarowo przebierające kijami widoczne są dosłownie wszędzie. Nie wszyscy jednak znają prawidłową technikę chodzenia, przez co trening nie daje oczekiwanych rezultatów. Sprawdź, jak chodzić z kijami, aby nie popełniać błędów. Jak dobrać deskę snowboardową? Długość i rozmiar deski snowboardowe 2021-12-26 Miękka czy twarda? Szersza czy węższa? Jakiej długości? To podstawowe kwestie, jakie dręczą osobę zaczynającą przygodę ze snowboardem. Podpowiadamy, czym powinna się charakteryzować odpowiednio dobrana deska snowboardowa. Jak przeprowadzić trening interwałowy? 2021-11-18 Ćwiczenia interwałowe uznawane są za jeden z najszybszych reduktorów tkanki tłuszczowej. Dobrze przeprowadzone nie tylko pomogą ci schudnąć ale też przyspieszą budowę tkanki mięśniowej. Szacuje się, że intensywny trening interwałowy podczas 30 minut wysiłku jest w stanie spalić nawet do 400kcal. Frisbee dla początkujących. Jak grać? Jak rzucać? Zasady 2021-10-01 Frisbee to świetny sposób na letni, aktywny wypoczynek na łonie natury. Zwykły, plastikowy krążek może umilić czas nawet sporej grupie znajomych. Warto wiedzieć, że frisbee rządzi się specjalnymi zasadami, a nawet występuje w kilku odmianach. Dlaczego warto grać we frisbee i jak robić to prawidłowo? Piłka do rugby. Jaką wybrać? 2021-09-10 Piłka o jajowatym kształcie jest nieodzownym elementem gry w rugby. Jej wymiary warunkuje między innymi stopień zaawansowania użytkownika. Klikając przycisk „Akceptuję” zgadzasz się, aby serwis sp i jego Zaufani Partnerzy przetwarzali Twoje dane osobowe zapisywane w plikach cookies lub za pomocą podobnej technologii w celach marketingowych (w tym poprzez profilowanie i analizowanie) podmiotów innych niż sp. obejmujących w szczególności wyświetlanie spersonalizowanych reklam w serwisie Wyrażenie zgody jest dobrowolne. Wycofanie zgody nie zabrania serwisowi przetwarzania dotychczas zebranych danych. Wyrażając zgodę, otrzymasz reklamy produktów, które są dopasowane do Twoich potrzeb. Sprawdź Zaufanych Partnerów sp. Pamiętaj, że oni również mogą korzystać ze swoich zaufanych podwykonawców. Informujemy także, że korzystając z serwisu wyrażasz zgodę na przechowywanie w Twoim urządzeniu plików cookies lub stosowanie innych podobnych technologii oraz na wykorzystywanie ich do dopasowywania treści marketingowych i reklam, o ile pozwala na to konfiguracja Twojej przeglądarki. Jeżeli nie zmienisz ustawień Twojej przeglądarki, cookies będą zapisywane w pamięci Twojego urządzenia. Więcej o plikach cookies, w tym o sposobie wycofania zgody, znajdziesz w Polityce Plików Cookies. Więcej o przetwarzaniu danych osobowych przez sp w tym o przysługujących Ci uprawnieniach, znajdziesz tutaj. Pamiętaj, że klikając przycisk „Nie zgadzam się” nie zmniejszasz liczby wyświetlanych reklam, oznacza to tylko, że ich zawartość nie będzie dostosowana do Twoich zainteresowań. V04 80

Baseball 101. Baseball is known as America’s Game or “America’s Pastime,” but it is growing rapidly and gaining popularity in countries all over the world. Baseball is popular in Japan, Canada, Mexico, Puerto Rico, Cuba, and many other countries. If you are going to your first baseball game, you’ll want to read up on these basic rules

Menu: alfabetyczny spis gier Podział wg rodzaju: gry karciane gry planszowe gry sportowe gry hazardowe gry na kartce i inne dodaj stronę do ulubionych informacje o serwisie Zasady, reguły i przepisy gier sportowych, ułożone w porządku alfabetycznym Badminton (str. 1, 2) Baseball (str. 1) Bilard (str. 1, 2, 3) Dart (str. 1, 2) Golf (str. 1) Halówka (str. 1, 2, 3) Hokej (str. 1) Piłka koszykowa (str. 1, 2) Piłka nożna (str. 1, 2) Piłka ręczna (str. 1, 2) Siatkówka (str. 1) Tenis stołowy (str. 1) Tenis ziemny (str. 1) Unihokej (str. 1) ^{Gra karciana DOS™ twórców UNO™ podkręca emocje dzięki nowym regułom! Jak grać? Sprawdź zasady gry w DOS™!} 18+ Ta strona może zawierać treści nieodpowiednie dla osób niepełnoletnich. Zapamiętaj mój wybór i zastosuj na pozostałych stronach należy tak trafić żeby oblać ryj kibica na trybunie... © 2007-2022. Portal nie ponosi odpowiedzialności za treść materiałów i komentarzy zamieszczonych przez użytkowników jest przeznaczony wyłącznie dla użytkowników pełnoletnich. Musisz mieć ukończone 18 lat aby korzystać z • FAQ • Kontakt • Reklama • Polityka prywatności • Polityka plików cookies Pięć drużyn ligi Nippon ma pola, których małe wymiary naruszałyby amerykańskie Oficjalne Zasady Gry w Baseball. W przeciwieństwie do MLB, długość gry jest ograniczona, a remisy są dozwolone. W sezonie regularnym limit wynosi dwanaście inningów, podczas gdy w playoffach obowiązuje limit piętnastu inningów (dla porównania, mecze ^{Jesteś już znudzony siatkówką, koszykówką oraz piłką nożną? Może masz ochotę zagrać z przyjaciółmi w coś nowego? Zaproponuj im baseball! Do niedawna był to sport znany głównie w Ameryce oraz wschodniej Azji. W Polsce staje się coraz popularniejszy, więc warto dowiedzieć się czegoś więcej na ten temat. 1. Boisko Boisko do baseballu nie ma kształtu typowego prostokąta, jakie już dobrze znasz. Jest wycinkiem koła, ma więc dość charakterystyczny wygląd, który rozpoznasz od razu. Boisko podzielone jest na dwa wyraźnie kontrastujące z sobą obszary. Wewnętrzny składa się z kwadratu, na którego czterech rogach położone są bazy. Druga część boiska jest trawiastym obszarem będącym wycinkiem koła. 2. Zasady ogólne Można tutaj wyróżnić dwie drużyny. Jedna z nich próbuje zdobyć punkty a druga skutecznie to utrudnia. Zawodnik z drużyny atakującej najpierw odbija specjalną pałką piłkę rzuconą przez miotacza, po czym rzuca kij i biegnie do najbliższej bazy, aby ją zaliczyć. Jeśli mu się uda to biegnie do kolejnej itd., aż skończy bieg. W tym czasie zawodnik z drużyny przeciwnej próbuje złapać piłkę odbitą przez biegnącego gracza. Kiedy tego dokona, zawodnik biegnący musi zatrzymać się w najbliższej bazie. Wygrywa drużyna, która po 9 rundach będzie miała więcej punktów. 3. Rzucanie Rola miotacza jest w baseballu kluczowa. To o niego często zależy zwycięstwo lub porażka w charakterystyczny sposób wyrzuca piłkę. Wyrzut może się nieco różnić w zależności od techniki miotacza. Można jednak w ogólny sposób opisać jak to zazwyczaj wygląda: Najpierw miotacz trzyma piłkę za plecami, następnie lekko przysiadając na jednej nodze wykonuje szybki półobrót z towarzyszącym mu wymachem ręki i w ten sposób uwalnia piłkę. 4. Łapanie piłki Rola tzw. łapacza jest również bardzo ważna. Musi on skutecznie złapać adresowaną do niego piłkę przez miotacza (a czasem również odrzucić do jednego z bazowych, jeśli wymaga tego sytuacja). Zadanie to wymaga zręczności a także dużej sprawności fizycznej. Bowiem łapacz musi przebywać przez długi czas w niewygodnej pozycji kucającej w oczekiwaniu na piłkę. 5. Uderzanie piłki Wbrew pozorom to wcale nie łatwe zadanie! Uderzenie piłki zwykle następuje po szerokim zamachu kijem. Przy skutecznym uderzeniu piłka wylatuje w przestrzeń. Jeżeli przekroczy boczne linie zwykle jest ignorowana, aczkolwiek gdy złapana z powietrza przez łapacza lub innego zawodnika, jest uznawana jako out. Zwykle jednak te piłki lądują na trybunach. Najbardziej oczekiwanym uderzeniem jest takie, które kończy się wysokim i dalekim lotem. Podobnie uderzona piłka, lecz z mniejszą siłą, ląduje w polu gry, lub co gorsza dla zawodnika uderzającego, zostaje wyłapana z powietrza i powoduje jego wyautowanie. Bardziej pożądanym jest płaskie, szybkie uderzenie, w wyniku którego piłka kozłując lub lecąc płaskim lotem zagłębia się w pole zewnętrzne. Taka trudna do złapania piłka zwykle daje uderzającemu wystarczająco dużo czasu na zdobycie jednej lub nawet dwóch baz. 6. Zdobywanie baz Zdobywanie baz jest właściwym celem gry. Jest możliwe dzięki prawidłowemu uderzeniu piłki przez zawodnika uderzającego, daje to wystarczająco dużo czasu na zdobycie bazy innym zawodnikom. 7. Inningi i punktacja Jednostką w baseballu jest tzw. inning. Każdy inning składa się z dwóch okresów półinningów. W pierwszym okresie jedna drużyna gra jako atakująca, a w drugim nastepuje zamiana. Standardowy mecz baseballowy składa się z dziewięciu inningów. Zgodnie z zasadami mecz nie może zakończyć się remisem. Jeśli drużyny w końcu dziewiątego inningu posiadają tę samą liczbę punktów, dodawane są kolejne inningi. 8. Piłka baseballowa Myślę, że warto wtrącić kilka słów o piłce, która ma charakterystyczny wygląd. Jest to centralna część owinięta wieloma warstwami cienkiego sznurka. Z zewnątrz okrywa skórą ze szwem bądź tworem skóropodobnym. 9. Rozstawienie graczy To już ostatni punkt tego poradnika. Myślę, że zamiast się rozpisywać po prostu wstawię zdjęcie, z którego zapewne znacznie więcej widać baseball wcale nie jest skomplikowaną grą, wystarczy się trochę z nim zaznajomić. Podczas pierwszej gry pewnie będziecie się musieli trochę zastanowić nad zasadami, ale z każdą kolejną będzie coraz lepiej! :) Ciężko to wszystko opisać i za pierwszym razem zrozumieć ale podczas gry wszystko staje się przyjaciół lub znajomych (a może nawet szepnij słówko nauczycielowi z WF, zyskasz dodatkową sympatię za dobre pomysły!) do gry! Nie pożałujecie, a czeka was świetna zabawa i dużo emocjonującej rywalizacji.} W tym filmiku znajdziesz :- na jakim polu gra się w singla- na jakiej wysokości zawieszona jest siatka w badmintonie- skąd i jak się serwuje w grach pojedync Gra w baseball jest w Polsce jeszcze niezbyt popularna, chociaż istnieją u nas drużyny i rozgrywki ligowe. Baseball jest przede wszystkim grany w Ameryce. Baseball wydaje się być skomplikowany dla osoby "niewtajemniczonej" w tajniki tej gry zespołowej. Zasady baseballu są jednak, przynajmniej na początku, dość proste. Podczas gry wykonuje się jedynie trzy czynności: rzucanie piłki, łapanie piłki i odbijanie piłki pałką (jest to specjalna pałka do baseballu). Są dwie drużyny: jedna jest drużyną pałkarza, druga catchera czyli łapacza. Po odbiciu piłki, pałkarz biegnie po bazach i stara się ich obiec jak najwięcej, gdyż każda baza oznacza punkt. Warunkiem jest uniknięcie "wyautowania" czyli dotknięcia piłką. W meczu baseballu nie ma ograniczenia czasowego, ale przeważnie taki mecz trwa około 3 godzin. Remis w baseballu nie istnieje - gra się aż do osiągnięcia przewagi punktowej przez jedną z drużyn. Na temat zasad gry w baseball wypowiada się trener, Adrian Szydlik. ^{Zasady gry w tenisa Ty, na pewno, nie raz podziwiałeś umiejętną grę znanych tenisistów. Ale takie rozrywki mogą pozwolić sobie nie tylko na gwiazdy sportu, ale także na zwykłych ludzi, a nawet na dzieci Zaletą tego święta jest zwartość i stosunkowo niski koszt sprzętu dla amatorów, a przy zachowaniu dopasowania, tenis może} 1) Boisko do baseballa stanowi wycinek koła o kącie: a) 90 stopni b) 180 stopni c) 270 stopni d) 360 stopni 2) Na granicach boiska istnieją bazy. Jest ich razem: a) 2 b) 3 c) 4 d) 5 3) Jeden mecz ma razem 10 rund podzielony na dwie połowy. a) Prawda b) Fałsz 4) Pałkarz zostaje zbity (w ang. "strikeout"), gdy wykona ____ nieudane próby uderzenia piłki. a) dwie b) trzy c) cztery 5) Pałkarz zdobywa bazę za darmo, jeśli miotacz czterokrotnie rzuci piłkę w nieodpowiedni sposób. a) prawda b) fałsz 6) Miotacz zajmuje pozycję w odległości __ stóp od łapacza a) 40 b) 50 c) 60 d) 80 7) W niektórych ligach jest możliwość miotacza grającego wyłącznie w obronie, który w ataku jest zastępowany innym pałkarzem. a) Prawda b) Fałsz 8) Ile jest sposobów na zdobycie bazy? a) 1 b) 2 c) 3 d) 4 e) 5 f) 6 9) Połowa danej rundy kończy się, gdy w danej połowie zbitych zostanie _ zawodników ze strony uderzającej. a) 2 b) 3 c) 4 d) 5 10) Według przepisów mecz, tak jak w wielu grach sportowych, może zakończyć się remisem a) Prawda b) Fałsz Leaderboard Kini nga leaderboard naka-pribado. Pag-klik sa Share aron himuon kini nga publiko. Kini nga leaderboard gi-disable sa tag-iya sa resource. Kini nga leaderboard gi-disable tungod ang imong mga kapilian lahi ra sa tag-iya sa resource. Kinahanglan mag log in Tema Kinahanglan mag log in Mga Option I-switch ang template Interactives Daghang mga format ang mugawas samtang gidula nimo ang activity. Baseball rozgrywany jest z dwoma zespołami, które na przemian w obronie i ataku. Dziewięciu graczy broni się na boisku: miotacz, łapacz i siedmiu innych graczy, którzy się bronią (zwykle czterech w polu wewnętrznym : pierwsza baza, druga baza, shortstop, trzecia baza i trzech w polu zewnętrznym .: prawe pole, środek pole i lewe pole) rozłożone na ziemi w celu złapania piłki, w Share Pin Tweet +1 Send Share Send National Federation of State High School Associations napisała zbiór zasad mających zastosowanie do liceum baseballowego rozgrywanego w Stanach Zjednoczonych. Podczas gdy każde państwo może mieć swój własny zestaw zasad, który może prowadzić do lekkiego różnicowania, licea baseballowe rozegrane w całym kraju używają podobnych zasad i gryOficjalna gra w baseball w liceum trwa siedem rund. Jeśli drużyna gospodarzy jest na czele, po tym, jak drużyna odwiedzająca uderzyła w siódmą pozycję, nie musi ona uderzać. Gra jest oficjalna po czterech rundach. Jeśli dwie drużyny rozegrały cztery rundy, a następnie grę należy przerwać z powodu przerwy w ruchu - deszczu, śniegu lub błyskawicy - gra jest oficjalna. Jednakże, jeśli gra musi zostać zatrzymana z powodu ciemności, obie drużyny mogą zgodzić się na odjęcie gry od miejsca, w którym zostało przerwane, jeśli temat został omówiony przed hitterWyznaczony hitter może być używany we wszystkich grach w baseballu w szkole średniej. W przeciwieństwie do profesjonalnego baseballu, wyznaczony hitter nie musi być używany zamiast miotacza. Trener drużyny baseballowej liceum może wybrać wyznaczonego hittera dla najsłabszego hittera w składzie. Skład nie musi obejmować wyznaczonego hittera. Jeśli główny trener zdecyduje się użyć wszystkich swoich zawodników w składzie mrugnięcia, jest to w porządku. Jeśli jednak trener chce użyć wyznaczonego hittera później w grze, nie ma takiej opcji. Wskazany hitter musi być użyty od początku gry, jeśli trener chce go wykorzystać w dowolnym momencie biegacz może nie wchodzić w drogę ani nie dotykać żadnego polowego zawodnika biorącego udział w grze. Jeśli polowy stoi w linii podstawowej, biegacz podstawowy może myśleć, że jest uprawniony do przejechania przez polowego, ponieważ znajduje się on na prostej drodze biegacza do bazy. Jednak biegacz musi zmienić swoją ścieżkę do bazy. Jeśli zawodnik zostanie uznany za przeszkadzającego w polowaniu, biegacz jest wyrzucony, a wszyscy pozostali biegacze muszą wrócić do swojej pierwotnej bazy. Share Pin Tweet +1 Send Share Send Obejrzyj wideo: Rugby Tag na Orliku - zasady gry (Sierpień 2022). ^{Baseball wydaje się być skomplikowany dla osoby "niewtajemniczonej" w tajniki tej gry zespołowej. Zasady baseballu są jednak, przynajmniej na początku, dość proste. Podczas gry wykonuje się jedynie trzy czynności: rzucanie piłki, łapanie piłki i odbijanie piłki pałką (jest to specjalna pałka do baseballu ). Są dwie drużyny} Baseball to jeden z najpopularniejszych sportów w Stanach Zjednoczonych. Na listach popularności zwykle jest drugi. Jest znany jako narodowa rozrywka Ameryki (America’s national pastime).Baseball po angielsku: historiaJest wiele teorii na temat powstania baseballu jednak żadna z nich nie jest w 100% potwierdzona. Pierwsze ślady gier podobnych do baseballa można znaleźć około XVIII wieku (18th century). Najczęściej pochodzenie baseballu przypisuje się dwóm grom: angielskiej grze rounders – grze podobnej do palanta – i krykietowi (cricket).Baseball po angielsku: mitIstnieje popularny mit mówiący, że baseball stworzył bohater wojny secesyjnej (American Civil War) Abner Doubleday. Powstał on ponieważ Amerykanie byli zdania, że potrzebny im sport pochodzenia „tylko amerykańskiego”. Spalding, magnat sprzedający towary sportowe i były miotacz ogłosił, że baseball nie ma nic wspólnego z Anglią i został wymyślony w roku 1839 w mieście Cooperstown właśnie przez wiadomo dokładnie kto i kiedy stworzył baseball, ale znana jest osoba, która wymyśliła zasady gry – sprzedawca książek z Nowego Jorku, Alexander Cartwright. Cartwright wymyślił i spisał zasady w 1845, a następnie w 1846 zorganizował pierwszy mecz w Stanach Zjednoczonych. Baseball bardzo szybko stał się popularny i do 1857 została utworzona pierwsza organizacja zajmująca się organizacją tejże gry – Narodowy Związek Graczy w Baseball (National Association of Baseball Players). Było to stowarzyszenie amatorskich drużyn (amateur teams) i zostało rozwiązane gdy baseball stał się profesjonalnym po angielsku: podstawowe zasadyMecz baseballa nie ma określonego czasu trwania – gra się przez 9 rund (innings) i 27 autów (outs). Każda runda ma dwie części tak, aby każda drużyna miała szansę atakować i się bronić. Wygrywa drużyna, która ma więcej punktów – w razie remisu są rozgrywane rundy dodatkowe aż do wyłonienia uproszczeniu jedna drużyna rzuca piłkę a druga stara się w nią uderzyć kijem baseballowym. Jeśli pałkarzowi (batter) uda się trafić w piłkę, wtedy musi dobiec przynajmniej do pierwszej bazy (first base). Drużyna zdobywa punkt, gdy zawodnik przebiegnie przez wszystkie bazy. Drużyna „broniąca się”, czyli rzucająca piłkę nie zdobywa punktów – może tylko powstrzymywać przeciwników przed ich po angielsku: zawodnicyDrużyna składa się z dziewięciu zawodników, grających w obronie (fielding). Są to zawodnicy wewnątrzpolowi (infielders) i zapolowi (outfielders).INFIELDERSOUTFIELDERSpitcher – miotaczleft field – lewopolowycatcher – łapaczcentre field – środkowopolowyfirst baseman – pierwszobazowyright field – prawopolowysecond baseman – drugobazowyshortstop – łącznikthird baseman – trzeciobazowyKiedy przychodzi czas na przejście z obrony na atak, dziewięciu wyżej wymienionych zawodników staje się pałkarzami. Ich celem jest odbicie piłki i stanie się biegaczami (baserunners), którzy zdobywają bazy i – biegaczbatter (hitter) – pałkarzcleanup hitter – to pałkarz, który uderza jako czwarty, jego zadaniem jest „czyszczenie baz” czyli tak wybicie piłki, aby jego koledzy (jeśli stoją na bazach) mogli dopiec do następnej bazyleadoff hitter – to pałkarz, który uderza jako pierwszy w drużynielead runner – pierwszy biegacz, czyli gracz który pierwszy zdobył bazę, gdy jest więcej niż jeden biegacz w grzeBaseball po angielsku: Babe Ruth (1895-1948)Babe Ruth jest przez wielu uznawany za najlepszego zawodnika baseballowego. Urodził się jako George Herman Ruth Jr., 6 lutego 1895 roku w Baltimore, Maryland. Nauczył się grać w szkole, a jeden z jego opiekunów zaprosił właściciela profesjonalnej drużyny, aby zobaczył jak gra. Właściciel Baltimore Orioles, Jack Dunn był pod wielkim wrażeniem zdolności George’a Jr. i zaprosił go do drużyny. Z powodu młodego wieku – Ruth miał tylko 19 lat – koledzy z drużyny nazwali go „dzieciną” (babe) i stąd wzięło się jego legendarne zaczął swoją karierę w Baltimore Orioles, a następnie został sprzedany drużynie Boston Red Sox. Na początku swojej kariery był miotaczem i to bardzo dobrym. Ale z powodu jego zdolności jako pałkarza zmienił pozycję na gracza zapolowego. W 1919 roku pobił rekord wybitych homerunów. W tym samych roku został sprzedany drużynie New York jest najbardziej znany właśnie ze swoich osiągnięć z drużyną New York Yankees. Dzięki niemu drużyna, która nigdy wcześniej nie zwyciężyła w żadnych zawodach zdobyła siedem mistrzostw Ligii Amerykańskiej i cztery tytuły Światowej Serii (World Series). Ruth pobijał wszelkie rekordy pałkarskie, w tym swoje własne. Drużyna z 1927 roku jest uznawana przez wielu jako najlepsza drużyna baseballowa w historii. Zanim przeszedł na emeryturę pobił 56 rekordów pierwszoligowych. Przez 34 lata nikt nie pobił jego rekordu 60 wybitych homerunów w jednym wiesz, że?Przekleństwo Dziecka (Curse of the Bambino) to przesąd, który zrodził się po tym jak Red Sox sprzedali Babe Rutha drużynie New York Yankees. Po odejściu Babe Rutha, czasami nazywanego właśnie Bambino – Red Sox nie wygrali mistrzostw Światowej Serii przez ponad 80 lat. Natomiast Yankees w tym samym okresie wygrali 26 razy. Przed tym Red Sox była jedną z drużyn, które odnosiły największe sukcesy a New York Yankees była jedną z „nijakich” po angielsku: rzucanieMiotacz ma za zadanie tak rzucić piłkę, aby wyeliminować pałkarza z gry – „eliminacja z gry” oznacza, że pałkarz schodzi z boiska w tej rundzie – nie znaczy dyskwalifikacji z całego meczu. Aby pałkarz zszedł z boiska musi mieć trzy strajki. Jeśli miotacz zrobi cztery błędy wtedy pałkarz automatycznie może przejść (walk) na pierwszą – błąd, czyli piłka poza strefą strajku, której pałkarz nie spróbuje uderzyćbalk – spalony, czyli niedozwolony gestbattery – kombi miotacza i pałkarzafastball – szybka piłkafat pitch – słaby rzut, który łatwo odbićfoul ball – piłka faulowa, czyli piłka odbita na teren faulowyintentional walk – umyślne przejście, czyli miotacz specjalnie robi cztery błędy i pozwala pałkarzowi zająć pierwszą bazępitching statistics – statystyki miotaczyshutout – miażdżące zwycięstwo, czyli sytuacja w której miotacz nie pozwala na zdobycie ani jednego punktu w ciągu całego meczuslider – ślizgająca się piłka, czyli piłka która skręca w bokstrike – strajk, czyli piłką w którą pałkarz nie trafi lub której nie próbuje uderzyć, ale która przejdzie przez strefę strajkustrike zone – strefa strajkustrikeout – strajk aut, czyli pałkarz zostaje wyautowany bez dotknięcia piłkito pitch – rzucać piłkęwild pitch – niekontrolowany rzut, czyli miotacz rzuca piłkę tak, że łapacz nie jest w stanie jej złapać i przeciwnik zdobywa bazęBaseball po angielsku: wybijanieZadaniem pałkarza jest odbić piłkę na teren boiska i obiec wszystkie bazy, aby zdobyć punkt. Jeśli nie trafi w piłkę, uderzona piłka zostanie złapana przez przeciwną drużynę lub piłka wyleci na obszar faulu wtedy zawodnik nie zdobywa bat – przy kiju, czyli sytuacja, w której pałkarz ma odbić piłkębatting average – średnia z jaką uderza zawodnikbatting statistics – statystyki pałkarzygrand slam – „wielkie uderzenie”, czyli uderzenie homerunu z biegaczami na pierwszej, drugiej i trzeciej baziehit – uderzenie, czyli odbicie piłki i zdobycie przynajmniej pierwszej bazyBaseball po angielsku: uderzeniaW baseballu są cztery rodzaje uderzeń:single – pałkarz odbija piłkę i dobiega do pierwszej bazydouble – pałkarz odbija piłkę i dobiega do drugiej bazytriple – pałkarz odbija piłkę i dobiega do trzeciej bazyhomerun – “bieg do bazy domowej”, czyli po wybiciu piłki pałkarz obiega wszystkie bazy i zdobywa punktsacrifice bunt – pałkarz poświęca się i uderza lekko piłkę, aby kolega z drużyny dobiegł do bazy natomiast on sam zostaje wyautowanysacrifice fly – pałkarz poświęca się i tak wybija piłką, aby kolega z drużyny dobiegł do bazy natomiast on sam zostaje wyautowanystolen base – skradziona baza, biegacz dobiega do następnej bazy w czasie rzutu miotaczarun – bieg, czyli obiegnięcie wszystkich baz – nie w ciągu jednego uderzenia – i zdobycie punktuBaseball po angielsku: łapanieJeśli pałkarzowi uda się odbić piłkę rzuconą przez miotacza nadchodzi czas na łapaczy. Jeśli łapacz złapie odbitą piłkę, która nie dotknęła ziemi – pałkarz jest wyautowany (fly out). Jeśli piłka dotknie boiska lub odbije się od zawodnika wtedy łapacz musi złapać piłkę i dotknąć nią pałkarza, który stał się biegaczem. Łapacze mogą swobodnie podawać między sobą piłkę tak, aby jak najszybciej wyeliminować – asysta, czyli pomoc w wyatowaniu przeciwnikadouble play – podwójny aut, łapacze eliminują dwóch graczy w ciągu jednej rozgrywkierror – błąd w obroniefielding percentage – statystyki łapaczyfly ball – odbita piłka, czyli piłka uderzona przez pałkarza, zwykle wysoko w powietrzeground ball – piłka gruntowa, czyli piłka, która po wybiciu przez pałkarza odbija się lub sunie się po ziemigroundout – aut z ziemi, czyli piłka odbita przez pałkarza w grunt i złapana przez łapaczaout – aut, czyli wyeliminowanie z gry pałkarza lub biegaczapassed ball – przepuszczona piłka, czyli piłka rzucona przez miotacza, której łapacz nie złapał przez co przeciwnik zdobył bazęrelay – podanie pomiędzy kilkoma graczami obronytag out – zaklepany aut, czyli biegacz poza bazą zostanie dotknięty przez łapacza piłką lub rękawicą w której trzyma piłkę i wyautowanytriple play – podwójny aut, łapacze eliminują trzech graczy w ciągu jednej rozgrywkiBaseball po angielsku: przydatne słownictwobackstop – siatka ochronna rozpinana na boiskubatter’s box – stanowisko pałkarzacatcher’s box – stanowiska łapaczafirst ( second, third ) base – pierwsza (druga, trzecia) bazahome plate – baza domowahome team – drużyna gospodarzyinning – rundaon-deck circle – kółko do rozgrzewki, czyli miejsce w którym pałkarz czeka na swoją kolejbaseball field – boisko baseballowepitcher’s plate – stanowisko miotaczavisiting team – drużyna grająca na wyjeździeBaseball po angielsku: wyposażenieKażdy sport ma specyficzny dla swojej dyscypliny wyposażenie. Sprzęt baseballowy (baseball equipment) to przede wszystkim piłki, rękawice i kije. A charakterystycznym strojem baseballowym, który chyba każdy kiedyś nosił nawet nie grając w baseball jest oczywiście czapka baseballowa!baseball – piłka baseballowabaseball bat – kij baseballowybaseball cap – czapka baseballowabaseball cleats – korki baseballowebaseball glove (baseball mitt) – rękawica baseballowabatting gloves – rękawice pałkarzabatting helmet – kask pałkarzacatchers gear – wyposażenie łapaczacatcher’s glove (catcher’s mitt) – rękawica łapaczafirst baseman’s mitt – rękawica pierwszobazowegoprotective cup – ochraniacz (dla męskich jądr)Baseball po angielsku: drużynyOrganizacja pierwszoligowego baseballu (Major League Baseball) składa się z 30 drużyn. 15 reprezentacji gra w lidze narodowej (National League) i 15 w lidze amerykańskiej (American League). Oto drużyny pierwszoligowego baseballu w LeagueNational LeagueBaltimore OriolesArizona DiamondbacksBoston Red SoxAtlanta BravesChicago White SoxChicago CubsCleveland IndiansCincinnati RedsDetroit TigersColorado RockiesHouston AstrosLos Angeles DodgersKansas City RoyalsMiami MarlinsLos Angeles AngelsMilwaukee BrewersMinnesota TwinsNew York MetsNew York YankeesPhiladelphia PhilliesOakland AthleticsPittsburgh PiratesSeattle MarinersSan Diego PadresTampa Bay RaysSan Francisco GiantsTexas RangersSt. Louis CardinalsToronto Blue JaysWashington NationalsA League of Their OwnA League of Their Own is a 1992 movie featuring Geena Davis, Madonna, Tom Hanks and Rosie O’Donnell. It’s a fictional story about The All-American Girls Professional Baseball League which existed from 1943 to 1954. During World War II, when the majority of physically capable men was away at war, there were a lot of vacancies in “manly” jobs, including at professional baseball leagues. To fill the void and prevent The Major League Baseball from temporarily shutting down some of the executives from the baseball league came up with the idea of starting a professional women’s league. The movie follows one of the these new main character, Dottie, is a talented catcher from an amateur team. She grabs the attention of one of the scouts, but she doesn’t really want to join the professional league. However, her sister Kit convinces Dottie that the two of them should join together. They become members of the Rockford Peaches team managed by former player and current alcoholic, Jimmy Dugan. Women’s baseball isn’t popular at all during that time, so Dottie has to do something to attract people’s attention. The movie follows the team until they enter the World własna liga„Ich własna liga” to film z 1992, w którym występują Geena Davis, Madonna, Tom Hanks i Rosie O’Donnell. To fikcyjna historia o Profesjonalnej Amerykańskiej Kobiecej Lidze Baseballa, która istniała od 1943 do 1954 roku. W czasie II Wojny Światowej, kiedy to większość sprawnych fizycznie mężczyzn była nieobecna z powodu wojny, było dużo wolnych miejsc pracy w „męskich” zawodach, w tym w profesjonalnej lidze baseballowej. Aby wypełnić wakaty i nie dopuścić do tymczasowego zamknięcia Profesjonalnej Ligi Baseballowej niektórzy kierownicy z ligi wpadli na pomysł założenia profesjonalnej kobiecej ligi baseballowej. Film opowiada o jednej takiej nowej bohaterka Dottie jest utalentowaną łapaczką z amatorskiej drużyny. Zostaje zauważona przez jednego z łowców talentów, ale nie chce tak naprawdę wstąpić do profesjonalnej drużyny. Jednakże jej siostra Kit przekonuje Dottie, aby dołączyły razem. Zostają członkiniami drużyny Rockfordzkich Brzoskwiń zarządzanej przez byłego gracza a obecnie alkoholika, Jimmy’iego Dugana. W tym czasie kobiecy baseball nie jest w ogóle popularny więc Dottie musi zrobić coś, co przyciągnie uwagę ludzi. Film opowiada historię drużyny aż do rozpoczęcia mistrzostw Światowej po angielsku: idiomyZ powodu swojej popularności terminy baseballowe weszły do potocznego języka. Oto kilka często spotykanych idiomów hit a home run – odnieść sukcesTom hit a home run with his startup odniósł sukces dzięki swojemu pomysłowi nowego strike out – odnieść niepowodzenieAdam has tried asking Avah out on a date but he’s striked out every próbował zaprosić Avah na randkę, ale za każdym razem doznawał throw a curve ball – zaskoczyć kogośDuring our math test today, the teacher threw a curve ball question at podczas testu z matematyki nauczyciel zaskoczył nas touch base – skontaktować sięEver since I moved to Toronto, I try to touch base with my mom at least once a wyprowadziłem się do Toronto, próbuję kontaktować się z moją mamą przynajmniej raz w play hardball – iść po trupach, grać ostroMy boss seems like a pushover, but he plays hardball during business szef wydaje się mięczakiem, ale podczas spotkań biznesowych gra off the bat – natychmiast, od razuI knew right off the bat that we weren’t going to get razu wiedziałam, że się nie keep (one’s) eyes on the ball – być skoncentrowanymDon’t you know that education matters most? Keep your eye on the ball, you know what you want your future to look wiesz, że edukacja jest najważniejsza? Skoncentruj się, wiesz jak chcesz, żeby wyglądała twoja league – bardzo ważnyHis boss gave him a new assignment. It’s major league stuff!Jego szef przydzielił mu nowe zadanie. To są bardzo ważne sprawy!a ballpark figure – oszacować, wartość orientacyjnaHow many Christmas cards did you sell? Give me a ballpark kartek świątecznych sprzedałeś? Podaj mi orientacyjną poznać więcej słownictwa związanego ze sportem? Sprawdź wpis sporty po angielsku.

Ten film został przygotowany za pomocą Clipchampźródło: http://www.boccia-szkolenia-janowski.pl/boccia-janowski.htmlpozdrawiam Wiktor Noga #shorts

W baseball grają dwie drużyny z których każda na przemian spełnia rolę strony atakującej (team at bat), której zadaniem jest zdobycie punktów, i przeszkadzającej w tym drużyny broniącej się (fielding team). Zawodnik z drużyny atakującej najpierw odbija kijem piłkę rzuconą przez miotacza, po czym rzuca kij i biegnie do najbliższej bazy, aby ją zaliczyć. Jeśli mu się uda to biegnie do kolejnej itd., aż skończy bieg. W tym czasie zawodnik z drużyny przeciwnej (tzw. łapacz) próbuje złapać piłkę odbitą przez biegnącego gracza. Kiedy tego dokona, zawodnik biegnący musi zatrzymać się w najbliższej bazie. Wygrywa drużyna, która po 9 rundach będzie miała więcej punktów. Zawodnik drużyny atakującej zdobywa punkt kiedy zaliczy wszystkie 4 bazy (1 bazę, 2 bazę, 3 bazę i 4 bazę zwaną domem). Portal Wordwall umożliwia szybkie i łatwe tworzenie wspaniałych materiałów dydaktycznych. Wybierz szablon. Wprowadź elementy. Pobierz zestaw ćwiczeń interaktywnych i do wydruku. Dowiedz się więcej. Zasady gry w kosza - Zasady gry w siatkówkę - Zasady gry w siatkówke - Zasady gry w siatkówkę - Zasady gry w koszykówkę - Zasady

Najdłuższym, a jednocześnie jedynym remisowym zanotowanym w historii meczem baseballowym był rozegrany w 1920 roku pomiędzy Brooklyn Robins(współcześnie Dodgers) a Braves. Mecz przerwano po 26 inningach z powodu zapadających ciemności. Mecz zakończył się wynikiem 1-1. Punktacja w meczu baseballowym jest niezwykle prosta.

Baseball – podstawowe zasady. W rozgrywce baseballowej biorą udział dwie drużyny, które na przemian pełnią rolę atakujących i broniących. Gdy pałkarz – członek drużyny atakującej odbije piłkę specjalnym kijem, rozpoczyna bieg ku zaliczeniu baz. Są trzy podstawowe bazy i czwarta, zwana inaczej “home”. Dopiero po jej

Barry Bonds podczas gry w San Francisco Giants, rekordzista Major League Baseball w liczbie zdobytych home runów.. Home run (pisane również jako homerun, czasem zwany asem) – odbicie piłki w baseballu, po którym pałkarz (batter) zdobywa wszystkie cztery bazy i tym samym punkt (run) dla swojego zespołu.

Кሶск ևշከ оዟ
1. Εծէλохαዥо ևշοτаη
2. Թоթυዩеዠаպ ዬθጅև
3. ኻቂхዝյ енυвседուф ጦапխκезуሧ
Еጆ ывиж оσθριжትдիፕ
Кле ч ե

0mgD.